Dé Turkse vriendelijkheid staat nog steeds hoog in het vaandel. Vooraf in Nederland met al het politiek gekrakeel tussen Nederland en Turkije zou je het bijna vergeten. Welkom bij de grens, succes met uw reis nar Iran, het meisje Sabri op de camping die omdat ze geen Engels spreekt, haar baas belde en de telefoon aan ons gaf, en daarna caj, thee! Belangrijk onderdeel van de Turkse traditie, eerst even een glaasje thee, welkom, kom binnen. Ook vanmiddag aan de D100 op zoek naar een overnachtingsplaats. We wilden eigenlijk dicht bij de weg blijven maar er niet teveel last van hebben, ook wilden we in ieder geval veilig staan. Eerst maar even vragen, gelijk mee in het sjieke kantoor van de directeur. Thee erbij, televisie aan, met ja hoor Erdogan op verkiezingstoer. Hij kan nog wel wat EVAT (ja) stemmen gebruiken. Hayier (nee) stemmen zit hij niet op te wachten. Aan de muur een mooie tekening van Ataturk. Dat woord werd opgepikt door de medewerker en begint gelijk te stralen. Dat was vroeger de grote roerganger. De ideeën van Ataturk zijn wel wat ver weggedreven van hetgeen er nu voor staat, maar goed. Achter het benzinestation, met het zicht op de bergen, kunnen we prima een nachtje staan. Vanaf de weg zijn we niet te zien, ook staat de grote truck van Bé en Margriet er nog voor. Vandaag bijna 600 kilometer gereden, inclusief de stad Istanbul, ongelooflijk groot, prachtige bruggen, en heel veel verkeer. Tussen al dat verkeer dan weer een man met karretje met water en broodjes. Veel verschillende weersomstandigheden vandaag : zon, wind, water en een super mooie regenboog, waar we zo onderdoor konden rijden. Dat geeft een geluksgevoel net als dat glaasje Caj.
x
