Tbilisi

Na een regenachtige nacht worden we wakker met een strakblauwe lucht. De parkeermannen zijn alweer druk bezig en informeren of we goed hebben geslapen. Dat is het geval. Een van de mannen brengt ons per taxi naar de oude binnenstad. Daar is het nog rustig, want het leven in Georgië komt pas na tien uur op gang. Eerst maar naar de oude Georgische kathedraal. Daar is een dienst gaande. Mooie mannenstemmen, weinig bezoekers. De synagoge ziet er niet uit en is dicht. Later blijkt dat we aan de achterkant waren. Door naar het centrale plein voor de verzekering, maar eerst maar even koffie.

In een prachtig café waar je ook kunt ontbijten krijgen we een prachtige koffie geserveerd, inclusief glaasje water met citroen en een vaasje bloemen. Naar de tourist office voor een adres voor de verzekering. Dat kan volgens de jongen aan het plein, maar het is een nationale feestdag en alle kantoren zijn waarschijnlijk gesloten. De bijbehorende bank is open, maar het meisje legt uit dat de verzekeraar vandaag vrij is. Morgen om tien uur waarschijnlijk weer open.
Omdat het een nationale feestdag is, zijn natuurlijk ook de musea dicht. Jammer dus. We lopen verder door de oude binnenstad en komen bij de Sioni kathedraal. Daar is het een drukte van belang. De mensen staan de kerk uit en buiten staan diverse cameraploegen. Ik vraag een van de journalisten wat er aan de hand is. Het blijkt een Georgisch christelijke feestdag te zijn en de belangrijkste patriarch van Georgië, zeg maar de paus van de Georgische kerk, is aanwezig bij de dienst in de kathedraal. Het is een heel klein mannetje die ondersteund door een paar priesters in zijn enorme dienstauto wordt geholpen. Binnen is iedereen bezig de stoel waarop hij zat te kussen en ook wat iconen worden door de mensen gekust.
Nu zien we de voorkant van de synagoge en gaan naar binnen. We krijgen een soort van rondleiding. Het ziet er allemaal mooi uit, helemaal nieuw aangelegd door de Joodse gemeenschap. Er zijn nog zo’n 4000 joden in Georgië, waarvan een belangrijk deel in Tbilisi.
Dan maar even lekker in het park genieten van het mooie weer en een stukje lezen. Vooraan staan wat mensen met een pauw, een roofvogel en een aap, waarmee je op de foto kunt. Wat later gaan we met de kabelbaan naar boven en hebben een mooi uitzicht over de stad. Een van de dingen die we goed kunnen zien is de Peace Bridge, een prachtig ontwerp met een mooie golf. Het moet voor de ontwerper frustrerend zijn dat zijn bijzondere ontwerp door het publiek gezien wordt als een maandverband en daarom de bijnaam Always Bridge heeft gekregen.
We zitten even heerlijk op het terras. Die verzekering zit ons nog steeds niet lekker en we raadplegen Fokke via de app. Hij komt later met het nieuws dat er een Haagse verzekeraar is die speciaal voor deze landen een WA verzekering heeft. We leggen contact en hebben nog wat discussie over of we nu wel of niet ook nog een Georgische verzekering nodig hebben. Komen we niet meer achter. We sluiten de verzekering af en kunnen weer rijden. De vraag is nog of we 0 of maximaal 5000 euro eigen risico lopen. Maar dat hopen we morgen te horen van de verzekeraar aan het plein. We eten traditioneel Ossiëtisch en regelen een taxi terug naar onze bus. De mannen zijn blij dat we er weer zijn en verzekeren ons dat ze goed op de bus hebben gepast. Dankzij de feestdag is het er erg rustig.