Vanuit Erdek gaan we naar Troje, natuurlijk bekend van het grote houten paard. Onderweg gaan we tanken en raak ik in gesprek met een aantal Turkse jongens. Zij laten foto’s zien van Atatürk en vragen mij of ik weet wie dat is. Natuurlijk weet ik dat. Ze geven aan dat dit hun commandant en held is en geven behoorlijk af op Erdogan. Opvallend, want dat is bepaald niet correct op dit moment. Ik krijg nog een kopje koffie en complimenten over onze mooie bus en we gaan weer verder.
Bij Troje parkeren we bij de ingang aan de rand bij een mooi veld bloemen. We krijgen bezoek van een aantal touringcarchauffeurs die zich afvragen welk type mercedesbus dit precies is en hoeveel versnellingen erop zitten.
Ook snappen ze niks van het fenomeen standkachel. Dat kennen ze in het warme Turkije natuurlijk niet.
Troje zelf valt wat tegen. Het zijn wel heel veel stenen. Een Taiwanees gezelschap maakt veel goed. Wij gaan met hen op groepsfoto en zij hebben heel veel lol om alles en leggen het allemaal vast op camera.
Met een houten paardje voor op de koelkast vertrekken we richting veerboot, want we moeten naar de overkant van de straat van Dardanellen.
Wij genieten altijd van dit soort tripjes. Beetje druk en hectisch bij de boot, aanwijzingen van de bemanning, lekker stukje varen. Aan de andere kant gaan we naar nationaal park Gallipoli, naar camping Kum. Er zijn opvallend veel bussen met scholieren op dit schiereiland. Het is een historische plek uit de eerste wereldoorlog. Hier is flink gevochten om de strategische zeestraat richting Istanboel en Zwarte Zee. Er is een museum aan gewijd en we bezoeken de volgende dag ook een oorlogskerkhof.
Camping Kum is ook hotel en dat komt al een beetje op gang. Het campingdeel is nog in winterslaap. De mensen bij de receptie zijn niet erg vriendelijk. Buren uit Oostenrijk in een camper. Zij zijn ook blij verrast, want wij zijn de eerste Europese toeristen die ze zien. Mooi plekje met een mooi strand. We eten in het restaurant samen met een stuk of zestig scholieren. Prima buffet.
De volgende ochtend is het eerst nog prima weer. Ik was de bus op de speciale plek voor autowassen. Dat was ook wel nodig. Even later trekt het dicht en begint het te onweren. We besluiten te vertrekken richting Griekenland. Mooie route en af en toe een bui.
Bij de grens duurt het allemaal erg lang tot de grieken een tweede rij openen en wij als eersten daarbij mogen aansluiten. Gaat dan allemaal snel, ze checken de bus nauwelijks, terwijl we daar natuurlijk mooi wat vluchtelingen in kunnen vervoeren.
Camping Santa Rosa is een prima locatie, vooral omdat er een Lidl tegenover is.
De volgende dag door naar camping Alexandros. Mooie plek, maar slecht weer. Ze bereiden zich voor op een groot feest voor de volgende dag of eigenlijk twee feesten, een bruiloft en een communie. Wij eten alvast wat de gasten morgen krijgen.
Het is heerlijk! Lekker vlees met rijst en champignons. Ze maken zich wel zorgen om het weer. Het heeft hier al vijf maanden niet geregend en uitgerekend dit weekend voor het eerst behoorlijk veel buien. Wij treuren met hen mee.
Mooi verslag van een mooie reis 😃