Rabat- Salé , Schuitje varen, theetje drinken…
Vandaag willen we naar Rabat-Salé, dat ligt mooi op onze route naar het Noorden.
De hoofdstad van Marokko is eigenlijk opgedeeld in twee steden. Rabat kent iedereen wel maar Salé is eigenlijk het zusje van Rabat. Ook hier veel concurrentie tussen deze twee steden. Wie krijgt wat en welke stad is het belangrijkste. Wij hoeven geen medina meer te zien en uit de reisfora begrijpen we dat Salé eigenlijk wel net even leuker is. We parkeren aan het water aan de rivier Bouregreg die de steden splitst. Onduidelijke rotonde maar Anne grijpt op tijd in naar de goede kant. Politie is altijd overal en hier dus ook, maar we negeren zijn aanwijzing en gaan het parkeerterrein op. Dat ging dus goed. We wandelen bij de ommuurde stad aan de kant van Rabat. Overal liggen roeiboten en voor 25 eurocent pp worden we naar de overkant gevaren. Er wordt druk gebouwd , veel mooie appartementen aan het water en precieuze winkelcentra, waar nog weinig winkels hun plekje hebben gevonden. We wandelen richting het centum van Salé. Puur sfeer proeven. Mooie parkjes, en veel street- art. Ook hier wil een man ons de weg wijzen naar de moskee. Daar willen we niet naar toe, dus we bedanken beleefd. Iedere keer weer duikt hij op. Als we een tas willen kopen bemoeit hij zich met de prijs. Dat gaat ons wel even te ver. Vriendelijk maar dringend vragen we hem te stoppen. Hij beklaagd zich over ” die Duitsers” dat die altijd zo onvriendelijk zijn. Even later begint een andere man ons uit te schelden. Dit is wel heel erg raar, en totaal niet passend. We gaan maar een terras opzoeken voor een lekker bakkie koffie. Als we gaan zitten spreekt iemand ons aan, in het Nederlands. Aardige vent uit Breda, werkt bij de Hero fabriek, die ooit als vluchteling uit Jordanië naar Nederland is gekomen. Nu getrouwd met Marokkaanse vrouw en op familiebezoek. Lieve man, die goed geïnformeerd is over het politieke speelveld in het Midden- Oosten. We wensen hem veel geluk, hij is pas getrouwd, en we leren het al, Insjallah, een mooie baby. We mogen niet betalen , we krijgen de koffie van hem. Dit geeft het bezoek weer een balans.
Terug naar de bootjes en samen met nog heel veel andere mensen worden we weer naar de overkant geroeid. Een jongetje die papieren zakdoekjes verkoopt, wil graag zaken doen. Wij zijn voorzien, maar een lekkere twix gaat er ook wel in bij hem. Nu naar de autoroute voor het laatste stukje naar Moulay Bousselham, een lagune aan de Atlantische oceaan, vooral bekend om de vele vogels die hier voedsel verzamelen. Ondertussen is het begonnen met regenen. Dat kan nog wel even duren, het komt met bakken naar beneden, maar binnen is het gezellig en warm. Op de camping is een klein restaurant. Als we binnenkomen veel Tl- licht en een tv met The Voice. Als we een tafeltje hebben uitgekozen krijgen we een kaarsje op tafel, voor de sfeer.Eigenlijk kun je er vooral vis eten. Dat vinden wij prima. Eerst een soepje en daarna vis met frietjes. Heerlijk calamaris, en soort van sliptong en een ” goudvis” ( rode poon) , allemaal goed te eten. Het meisje wat ons bediend komt er achter dat wij Nederlanders zijn. Dat spreekt zij ook: wij verstaan het eerst niet maar na drie keer herhalen: De kat krabt de krullen van de trap. Geleerd van haar nichtjes die in Rotterdam wonen. Dan nog een lekker wijntje in ons eigen cafeetje Limoe en dan lekker koese.