We branden al vroeg ons tentje uit. Om 7.30 uur wordt het alweer lekker warm. Gelukkig drogen ook de stoeltjes snel, want het heeft ‘s nachts geregend. Rustig douchen, ontbijten en inpakken en we zijn weer onderweg. We komen nog een paar olifanten tegen voor we het park uit zijn. Onderweg is het niet druk met verkeer op Nieuwjaarsdag, maar wel in de dorpen en steden die we passeren. Overal mensen op straat en busjes die mensen korte stukken meenemen. Na een kleine 100 kilometer komen we bij de grens van het koninkrijk Swaziland. Bij een kantoortje worden de paspoorten afgestempeld en moeten we 3 euro wegenbelasting betalen. En dan rijden we het koninkrijk binnen. De koning heeft ondertussen 26 vrouwen en honderden kinderen. Elk jaar kiest hij een nieuwe vrouw, ze moet 18 zijn en nog maagd. Krijgt hij tenminste geen ziektes. In Swaziland zien we ook campagnes tegen Aids en oproepen om condooms te gebruiken.
Langs de weg zien we een bord dat naar een waterval verwijst. Wij slaan af en na 4 kilometer dirtroad komen we bij een prachtige lodge waar ze een wandelpad hebben aangelegd naar de waterval. Het is afzien in de vochtige warmte, maar we hebben een mooie wandeling. Daarna een lekkere lunch in de lodge, waar het meisje dat ons bedient ‘stiekem’ de wificode geeft omdat die alleen voor logerende gasten is. Zo kunnen we toch nieuwjaarswensen uitwisselen en het laatste nieuws even lezen.
Door naar Wildlife Sanctury Miliwane waar we voor het sluiten van de poort om 5 uur moeten zijn. Alle tijd dus om onderweg nog boodschappen te doen, een handig lampje en een koffiezettertje te kopen. Dit miste in de kampeerauto. Dan wordt het toch nog krap, want we komen eerst bij een verkeerd park. Navigatie opnieuw instellen en verder. Is de weg opgebroken. Gelukkig goede omleidingsbordje en mooi op tijd zijn we bij de poort. Na wat formaliteiten naar binnen. Onderweg bordjes dat we op moeten passen voor krokodillen en hippo’s.
Het is druk op het park op deze nieuwjaarsdag. Hele gezinnen rond de braai. Wat opvalt in Swaziland is dat eigenlijk iedereen ‘zwart’ is. Blanke mensen zie je bijna niet. Alleen als gast op de camping of in één van de ‘zuluhutten’, een soort rieten bijenkorf. Wij vinden een mooi plekje en blijken weer Nederlandse buren te hebben. Frank en Flosje komen al jaren in Afrika en stallen hun 4×4 in Windhoek. Hun appartement vlakbij de Albert Cuyp verhuren ze een paar maanden, waardoor zij lekker op reis kunnen. Ze komen al jaren in Afrika. Frank heeft van 87 tot 95 overlandtochten voor 15 mensen met een grote truck georganiseerd van Amsterdam naar Zuid-Afrika. Dat duurde 8 maanden. Flosje werd zijn assistent en sindsdien zijn ze samen. ‘s Avonds lekker eten in het restaurant. Een buffet, maar met prima gerechten. Dankzij een reservering zitten we vooraan bij het water, maar zien de hele avond geen Hippo, wel veel vogels.
Wat een heerlijk warm begin van 2019 om je tentje uit te branden…
Gelukkig nieuwjaar nog voor jullie beiden! Veel plezier nog!