Nadat we de nieuwe band hebben opgehaald, en wat boodschappen hebben gedaan gaan we verder. We rijden richting Cucuron. Zagen op Polarsteps van kennissen dat daar een leuke boerencamping zou zijn en ook de mogelijkheid om te wandelen en wijn te proeven. Allemaal dingen wij leuk vinden. De camping is inderdaad boeren -houtje- touwtje. De hoofd bezigheid waar de aandacht naar uitgaat is de bio wijngaard en de camping een soort cashcow. In de camping wordt niet geïnvesteerd. Wel een mooie oude eend op het erf tussen de rommel en afgedankte machines.
We lopen naar het dorp, door en langs de wijnvelden. Mooi authentiek dorp, met plein “ommuurd” door eiken en gezellige cafeetjes. Ook hier zijn er al een aantal dicht na waarschijnlijk een hele drukke zomer. Leuk om naar toe te lopen.
We koken een lekker maaltje en gaan op tijd naar binnen. ‘s Avonds is het te koud om buiten te zitten, sterker nog we doen op een bepaald moment de standkachel aan. Opeens hard gebonk op de deur, paniekerig zelfs, wat is er aan de hand? We doen de schuifdeur open, Pieter begint te blaffen, en Anne gaat naar buiten, zodat de deur weer dicht kan. Boze buurman, die in het Engels luid zijn gram komt halen. Het is na 22.00 uur en dan moet er rust zijn op de camping. De kachel maakt geluid en dat is verboden. Of wij de regels niet hebben meegekregen die op deze camping gelden. Nou nee, en we maken niet écht lawaai. Anne was eigenlijk flabbergasterd en liet het erbij, ondertussen had ik de kachel al op uit gedrukt. Voor het slapen nog even een rondje met Pieter, dit keer maar door de voordeur zodat de schuifdeur geen lawaai maakt. Je staat toch wel even te kijken. Maar we slapen er niet minder om. De volgende ochtend komt de buurman excuses aanbieden. Hij had de vorige dag 30 km gelopen en was bek af geweest. Daarnaast kampeerde hij in een tent, wat toch wel het ultieme kamperen was. Dit soort campinkjes waren niet ingesteld op campers met airco(?) en kachels. Waarvan akte. Ook meende hij te weten dat we hier vast vaker klachten over hebben gehad, nou nee nooit. Vreselijke betweter, die wil dat de wereld na 1970 niet meer is veranderd. We gaan naar de markt in Pertuis. Grote Provençaalse markt met alles wat je maar nodig hebt. Lastig parkeren , maar we hadden geluk. Wat lekkere olijven, peperworstje en wat eten gekocht.en uiteraard eerst alles proeven. Was leuk om hier over heen te scharrelen.
Op de camping genieten van al het lekkers van de markt in combinatie met een glaasje Riesling. We passen de site van Wadnhûs aan, omdat iemand wil boeken voor februari 2026 en er zo achter kwamen we dat dit nog niet kon.