Yazd

Een mooie rit door de woestijn brengt ons naar Yazd, een grote stad op het kruispunt van verschillende oude zijderoutes. Onderweg zien we een oud lemen stadje. We nemen de afslag en belanden in Bayazeh. De oude huizen zijn verlaten en opgesierd met oude kruiken en gereedschap. Het licht is prachtig en maakt het geheel fotogeniek.

Ook in de woestijn stoppen we voor wat foto’s. Dat kan ook makkelijk. Iedereen parkeert waar hij of soms zij zin in heeft. Nu was het nog makkelijker, want er was totaal geen verkeer in dit deel van de woestijn.
In Yazd is ons doel het aloude Silkroad Hotel, volgens de boekjes ooit opgericht door een Nederlander. De navigatie wil ons dwars door het oude centrum sturen. Met de krassen van Kashan in gedachte, stappen we eerst maar even uit om de route te voet te verkennen. We zien voor het eerst een andere camper in Iran, een Frans gezin dat op reis is richting Mongolië. Te voet ontdekken we al snel dat Limoe hier niet langs kan. Voor Silkroad Hotel ligt wel een parkeerplaats die vanaf de grote weg te bereiken is. We kunnen daar staan en ontbijten en douchen in het hotel. Netty blijft aan een tafeltje zitten en Anne haalt Limoe. Er is een route mogelijk rond het centrum en al snel staat Limoe voor de deur van Silkroad Hotel. Mooi op tijd, want na de middagrust stroomt het parkeerterreintje meer dan vol.

Als we terug komen van een bezoek aan de beroemde James moskee en het Amir Chakhmaq complex. Daar staat ook een oude Nakhl die bedekt met zwarte doeken dienst doet in een Ashura ceremonie van de Shiiten.

’s Avonds lekker eten en internetten op de binnenplaats van het hotel. Douchen kan helaas niet, want dat moet op hetzelfde toilet als waar de restaurantgasten gebruik van moeten maken. Hadden we eerder moeten doen tussen vijf en zes of de volgende ochtend na het ontbijt. Het wordt dus het laatste. Netty heeft daarbij geluk, want zij mag naar een lege kamer, waar ze in een enorme badkamer lekker onder de stortdouche kan. Supervriendelijke mensen en we betalen uiteindelijk zes euro voor het gebruik van de douche, internet en een heerlijk ontbijtje. Yazd ligt niet al te ver van Pakistan en India. Dat kun je aan het straatbeeld zien, maar ook aan het geloof van de Zoroastrians. In Yazd staat de beroemde vuurtempel van Ateshkadeh. We kunnen vlakbij parkeren bij een soort winkelcentrum. De tempel zelf is simpel, maar mooi. De Faravahar staat hoog op de gevel. Dit mannenfiguur symboliseert wijsheid die je verkrijgt als je ouder wordt. De ring in zijn hand betekent dat je je woord moet houden als je dat aan iemand geeft. De drie rijen veren in de vleugels staan voor: heb goede gedachten, zeg goede dingen en doe goede daden. De centrale cirkel representeert het universum dat altijd doorgaat.

Nog even wat dollars wisselen en we verlaten deze stad richting Shiraz. Na een paar honderd kilometer stoppen we bij de opgravingen van Pasargardae. Volgens de overlandersappp kun je hier goed overnachten op het centrale parkeerterrein vlak voor de opgravingen. We moeten een kaartje kopen voor het terrein en omdat we in een grote bus rijden, moeten we extra betalen. Wisselen kunnen ze ook al niet, dus die dertig cent laten we maar zitten. Vanaf het terrein loopt een pad richting akkers. Aan het eind staan een paar mooie bomen waar we prima kunnen staan. In de buurt zijn een aantal boeren aan het werk. Ze komen om de beurt even buurten en ons vertellen dat er in het dorp een hotel is. We leggen uit dat onze bus ook een hotel is. Ze mogen om de beurt even binnen kijken en zijn zwaar onder de indruk. Mooi hotel. Als ze dan ook nog een pak Hollandse koekjes krijgen, zijn we vrienden voor het leven. Als het begint te schemeren komt de parkeerwachter langs. We moeten naar het hotel. Parkeerterrein gaat dicht. We leggen uit dat dit ons hotel is en dat we blijven voor de nacht. Hij begint zenuwachtig te worden en roept police en ticket. Dan snap ik wat hij bedoelt en geef hem het parkeerkaartje. Hij helemaal blij, moet hij blijkbaar inleveren bij de politie. We zijn vrienden en mogen blijven. En dat doen we.