Marokko is een land vol kleur, en tradities en afstamming is een belangrijk onderdeel van de Marokkaanse cultuur. In het stadje Ouezzane heeft Moulay Abdallah al-Sharif een religieuze orde gesticht de Zawiya. Al Sharif kreeg allerlei privileges en tot de dag van vandaag is de naam al-Sharif nog steeds een belangrijke familienaam.
Het stadje was eigenlijk niet zo bekend maar door deze orde en de aanhang over heel Marokko en ook als pelgrimsplaats voor joden.staat het meer in the picture. Wij wisten dit allemaal niet, maar op het plein ontmoeten we een leraar Arabische taal die ook Engels spreekt en uiteraard Frans. Hij is trots op zijn stad en wil dit graag aan ons laten zien. Nu hebben wij het niet zo op ” vrijwillige” gidsen, en we wimpelen hem beleefd af. Hij komt ons steeds weer toevallig tegen en het is geen vervelende vent, dus geven we ons gewonnen, dat hij ons de stad laat zien. Nee,hij is geen gids, en hij hoeft geen geld. Prima we gaan het meemaken, we houden rekening met drinkgeld voor de beste man. De kleur van vandaag is groen, deze stad en omgeving is bekend van de olijfolie ruim 600.000 bomen, en de kleur groen is veel gebruikt. Ook de toren en de moskee zijn groen betegeld. Vandaag geen strakblauwe lucht, maar bewolking, maar zeker niet koud. Hij neemt ons mee naar allerlei werkplaatsen, waar ambachtslieden hun vak verstaan. Veel houtbewerking, maken van meubels maar ook het draaien van hashpijpjes. In een kleine werkplaats zitten twee mannen dit de hele dag te doen. In dit gebied wordt ook hennep verbouwd die samen met de tabak die hier groeit een soort marihuana (kif) oplevert. Het weven van kleden en het maken van kleding gebeurt hier nog met de hand en gedeeltelijk met een borduurmachine. Heel arbeidsintensief. Ook de markt is bijzonder. Vandaag is het heel druk, ook de mensen uit de dorpen om het stadje heen zijn hier om te verkopen en te kopen. Je kunt op de koppen lopen. Op de groente- en fruitmarkt lopen de vrouwen die kopen, alles te keuren voor iets wordt gekocht, alles vers. Soms zo vers dat de veren er nog aan zitten, de kip wordt aan de poten aan elkaar gebonden en zo in de hand mee genomen. Ezels met zware manden vol groente en fruit , met kinderen, pakken stro, of andere zware spullen. Je kijkt je ogen uit. Geen markt voor tere zielen of leden van de partij voor de dieren. Het mooie hier is dat hier geen toeristen rondlopen. Alles is gericht op de locale bevolking en wat zij nodig hebben kun je hier kopen of verkopen. Onze gids is niet opdringerig en hij laat veel zien. Toch ontkomen we er niet aan om bij zijn neef nog even wollen geweven dekens te bewonderen. Ze zijn prachtig en de prijs daar komen we uit en een cadeau voor thuis is altijd goed. We zijn tenslotte met de camper dus het kan zeker mee. In een oude meelzak zitten de dekens voorlopig goed verpakt. Daarna een mooie rit richting Moulay Idriss, glooiend landschap heel erg veel groene weiden. Onderweg veel, vooral vrouwen, bezig met de olijvenoogst. Op camping Zerhoun Belle Vue vinden we een mooi plekje onder de olijfbomen. Morgen maar weer even verder kijken….