Turks Koerdistan

Vanochtend werden we wakker en we keken naar buien: een witte wereld. Dik pak sneeuw op 9 april. Het is dus onder de nul geweest vannacht. Geen paniek, geen last gehad van de kou, gewoon onder je dekbed blijven. De man van het motel komt er aan gelopen met een dienblad met glaasjes thee. Helaas gisteravond nIet kunnen douchen er was een stroomstoring, dus met een teiltje heet water en een washandje kom je ook een heel eind. Net op pad en al een geschaarde vrachtauto, toch maar even wat rustiger rijden. in dit gebied nu ook regelmatig roadblocks, maar we hoeven nooit te stoppen. Het is wel heel écht. De mannen zitten in hun pantservoertuig en zien je al aankomen rijden, ze volgen je met een verrekijker, we houden ons aan alle regels en snelheden, want gedoe wil je hier toch niet.

We moeten veel klimmen, en slechten een pas van ruim 2200 meter. De sneeuwschuivers op de pas maakten de weg vrij voor de grote vrachtwagens en zo konden wij ook naar beneden. Omgeving steeds ruiger en kaler. Helaas blijft het sneeuwen, dat rijdt niet relaxed. Super wegen alles 4-baans. Als we in Agri aankomen, waar we op 25 kilometer van de Iraanse grens zijn, ligt het hele dorp overhoop. Ze krijgen : riool! Over de dirt road dwars door het stadje. Paar kinderen gaan hangen aan de camper van Bé en Margriet. Eerst nog wel even leuk, maar ze waren hondsbrutaal toen Margriet hen er af stuurde.

Camping Murat is net buiten de stad, op een heuvel. Je hebt er een prachtig uitzicht. Ook staan er nog een paar mooie oude gebouwen van de sultan. Helaas is het al 5 uur en gaan ze sluiten. Er is ook een kleine kermis bij voor jonge kinderen en allemaal picknikhutjes. Dat is écht de grootste hobby van de Koerdische Turken, lekker eten in de buitenlucht. Maakt niet uit wat voor weer het is, Vooraf hadden we bedacht om niet hier te kamperen, te gevaarlijk. Achteraf is het prima te doen. De Nederlanders worden gezien als ” vrienden” van de Koerden. Ook hier weer veel aardige mensen en Murat spreek een aardig mondje Engels. Hij verhuurt ook huisjes en 1 ervan is niet verhuurd, daar kunnen we wel douchen. Voor 15 Turkse Lira’s staan we hier veilig. ( 3,75 euro). Lekker camping diner en en daarna al het bier van de buren opdrinken. Er mag immers niks mee de grens over. Ik kan het verklappen, het is ons niet gelukt. Maar de medewerkers van Murat hebben de overgebleven blikken in dank aangenomen. Op naar de Turks-Iraanse grens.