Vandaag afscheid van onze parkeervrienden. Eerst maar weer naar het Vrijheidsplein voor de verzekering. Omdat die op zijn vroegst om 10.00 uur open gaat, gaan we eerst lekker ontbijten. Om 10.15 melden we ons bij de balie. Helaas ook vandaag kunnen ze ons niet helpen. De bank is wel open, maar de verzekeringsafdeling is er maandag weer. Er kan dus geen auto worden verzekerd. Het meisje belt nog even om te kijken of er wellicht elders in deze wereldstad nog een kantoor open is, maar helaas. Ook weet niemand of en welk bedrag je verplicht bent om te verzekeren. We geven het eerst op, en vertrekken. We hebben nu in ieder geval de Nederlandse verzekering.
We rijden de Georgian Military Road(GMP) bekend om zijn prachtige landschappen, maar berucht om het vele verkeer, en de Russische- en Kazachstaanse chauffeurs die helemaal los gaan, na 4 dagen wachten bij de Russische grens. We gaan het meemaken. De weg zelf is redelijk goed, en ondertussen worden we steeds behendiger om de gefreesde vlakken te omzeilen, links en rechts de weg te gebruiken. Be in Georgia en do like the Georgians do. Het is mooi weer, zon en af en toe een wolk, wel wind. Ons doel is het dorpje Kazbegi met de twee na hoogste bergtop Kazbeg op 5047 meter hoog. Met de eeuwige sneeuw en daar tegenover op de berg een klooster is het een prachtig plaatje. Voor we daar zijn rijden we eerst de Dzjvaris-pas over. Inderdaad veel vrachtverkeer en veel bochten. De weg is redelijk de afrastering verschillend, soms een vangrail maar nog vaker paaltjes met een touwtje ertussen. Tsja met 400O kilo houdt dat niet echt, dus opletten.
Na de pas en het skidorp op 2100 meter, kom je bij een monument wat stamt uit de Sovjettijd. In 1983 er neergezet, met een mozaïek waar alle waarden en verhalen van de rijke Russische-Georgische samenwerking naar voren komt. Mooie plek om even te stoppen. Veel handelaren, die met gebreide sokken, bontmutsen van schapenwol en uiteraard de Georgische Snickers staan. Ook lekker fruit, wat er heerlijk uitziet.
Mooie plaatjes, op deze hoogte met uitzicht op de Goedaver kloof. Nog veel sneeuw , en smeltwater, maar de temperatuur is heerlijk zodat je in je shirt naar buiten kunt. Prachtig landschap, ruig, kleuren en sneeuw, water, grond, en daar rijden wij dus gewoon met onze gele bus.
In het dorpje Kazbegi kunnen we ons bus parkeren in de “tuin” van Nunu, een leuke spontane vrouw die wat woordjes Engels spreekt, maar vooral met handen en voeten praat. Haar twee dochters spreken redelijk goed Engels. We kunnen gebruik maken van een badkamer dus dat is prima. Het dorp staat vol met 4 wheeldrive auto’s die de toeristen naar het klooster kunnen rijden. Je kunt hier niet met eigen auto komen. De Russen hebben in de jaren tachtig een kabelbaan aangelegd naar het klooster, maar deze was zo weer buiten werking gesteld omdat de bevolking vond dat het om heiligschennis zou gaan, maar als ik het aantal auto’s telde lijkt het me vooral economisch ingegeven. Lekker gegeten in het dorp, prima soepjes en chinkali (soort grote ravioli) enige nadeel was dat alles in één keer op tafel komt te staan. Wat extra geld gepind, want morgen gaan we met de 4 wheeldrive omhoog naar Tsminda Sameba klooster.
Hi Netty, even niet gereageerd op jullie reisverhalen. Zijn inmiddels zelf op pad vandaar en mijn telefoon was in het toilet gevallen. Wat een pech. Lees nu weer met veel plezier over jullie belevenissen!!