De zwager van Nunu kan ons wel even naar boven rijden, for ” familie price “. Het gaat om ruim 6,5 kilometer stijgen. Ongelooflijk wat een weg, nou ja weg, kuilen, stenen, dieptes. De weg naar Teth is er niets bij. Vanochtend een prima ontbijt gehad, niet wetend dat deze rit nog zou komen.
Boven op de berg is het koud en waai je uit je broek. Of rok, want alle vrouwen mogen de kerk alleen binnen in rok. Er staat een doos met rokken die je over je broek aan moet doen. Kan zo de catwalk op. Er mogen geen foto’s worden gemaakt in de kerk. Prachtig kerkje, authentiek, fresco’s en iconen en omdat het zondag is een dienst. De misdienaren , jongetjes van jaar of 7 tot 12 hebben meer aandacht voor de kaarsen dan voor de dienst. De weg terug is al makkelijker, maar veel verkeer inhalend op een niet al te brede weg. Ook een auto die door de vooras was gezakt. Blij dat we gewoon mee konden rijden.
Na afscheid van Nunu, hartelijke vrouw, de weg terug. Dit keer een lunch stop na het monument, bij een verlaten hotel, mooi vlak. Ik ga een eitje bakken. Opeens zie ik door het camper raam, paragliders voorbij vliegen. Even later komen er zelfs een aantal landen naast de camper. Schitterend gezicht.
Alles wat we de heenweg hebben overgeslagen kunnen we nu wel doen. Het wordt steeds beter weer en het dalen gaat toch net even wat makkelijker dan het stijgen. Bij het Ananouri klooster, aan het stuwmeer zien we allemaal kinderen in zwarte jurkjes en de jongens in zwarte broeken, met zwaard en bontmuts.
Ook in de kerk zijn ze vol aandacht en branden ze kaarsjes. Wij denken aan een christelijke feest, maar het bleken kinderen te zijn die mee hebben gedaan aan een danswedstrijd, folkloristisch zo te zien. Het klooster heeft mooie fresco’s en ligt er prachtig zo aan het stuwmeer. Het weer is zo warm geworden dat we eerst maar even een terrasje pakken. Wat een mooie route was dit, en de Kaukasus in al zijn pracht ervaren. Dit maakt Georgië meer dan een bezoek waard.
Nu verder op zoek naar een plek om te overnachten, dat is soms wel lastig. We gaan naar een meertje ten Noorden van Tblisi. Lake Bazaleti. Prachtige plek, die nu alleen bezocht wordt door picknickende families. In de zomer zal het wel erg druk zijn, maar nu dus niet. Veel kikkers en ook een aantal paarden die daar lopen, waarvan één met een veulentje. Prachtig gezicht. Na het koken en eten van een campingdiner krijgen we nog buren, Fransen met een Landrover en een hysterische hond. Als het morgen ook zulk lekker weer is, blijven we even een dagje hangen hier.
Wat weer een prachtige foto’s!!!