Rode groet uit Houtigehage

Het is niet echt strandweer, dus geen reden om vandaag aan het meertje te blijven. We gaan de bakermat van het christendom in Georgië bezoeken, Mtskheta. Er zijn veel kloosters en kerken in deze plaats. De oudste en meest bijzondere is de Svetitskhoveli kathedraal.

Het ligt binnen de oude muren van een paleis. Op deze plaats is in de vijfde eeuw de eerste koning gekerstend en daarmee het christendom in Georgië begonnen. Het is een prachtige kathedraal met veel oude fresco’s en iconen. Hier zie je duidelijk het verschil met de Armeense kerken, die zijn veel soberder en hebben veelal geen fresco’s. Buiten kun je zien dat deze plaats profiteert van het toerisme. Er is een voetgangersgebied aangelegd, veel huizen zijn gerestaureerd en er zijn veel toeristische kraampjes met de gebruikelijke sokken, houtsnijwerk, zilver, hoornen bekers, enzovoort. Nieuw is hier de glühwein en vilten sjaals. De laatste zijn wel mooi, maar een beetje nep, want het vilt zit geplakt op nylon.
Van het christendom gaan we naar het communisme. In het plaatsje Gori is Stalin in 1893 geboren als Joseph Dzhugashvili. Daar is een heel museum aan gewijd. Daar staat o.a. een replica van zijn geboortehuis onder een enorm afdak. Ook staat er de trein die hem naar Jalta bracht voor de vredesonderhandelingen na de Tweede Wereldoorlog. En er is natuurlijk een groot museum waar de laatste veertig jaar niets is veranderd. Foto’s en brieven van de jonge Stalin tot een dodenmasker van de oude. Veel toespraken, hoogwaardigheidsbekleders en souvenirs die hij kreeg. Daarbij twee rode klompjes van de CPN afdeling Houtigehage-Boelenslaan. Er staat niet bij of ze de klompjes hebben opgestuurd of persoonlijk hebben overhandigd. Is nog wel eens het uitzoeken waard.
Van de communisten gaan we naar de holbewoners. Vlak buiten Gori zijn grotwoningen met daarbij wat uitspanningen waar ook gekampeerd zou kunnen worden. Uiteraard is hier ook het seizoen nog niet begonnen, maar een mannetje is bezig zijn terrein aan de oever van de rivier weer op orde te brengen en biedt ons graag een plekje voor de nacht. We moeten wel even een steile afrit af, maar staan dan prachtig in het zonnetje. Het waait wel heel erg hard en we hebben nog wat was dat moet drogen. Buiten lukt dat niet, het waait gewoon van de lijn. Dus binnen een provisorisch lijntje gespannen. Werkt prima. ‘s Avonds blijken de Fransen in hun landrover dezelfde app te gebruiken, want ook zij komen over het pad langs de rivier aangehobbeld en parkeren een stukje verder. Echt gezellig zijn ze niet, een kort praatje bij het meer en in het Stalin Museum over sabons de bois rouge, meer komt er tot nu toe niet uit.