Zwarte Zee

Het weer knapt op als we over mooie wegen naar de Zwarte Zeekust rijden. Bij de kust zelf is de kwaliteit van de wegen wisselend. Doel is de bekende havenplaats Batoemi. Dat blijkt een kitscherig, druk, vervelende stad te zijn. Het motto van alle reclameborden is: kom zuipem en gokken. We hebben het er niet zo op. Tussen Batoemi en de Turkse grens liggen nog een paar kleine badplaatsen. Op bijna alle parkeerplaatsen richting grens staan vrachtwagens. In het dorpje Gonio vinden we een mooi pauzeplekje achter de boulevard. We wandelen de boulevard op en neer en hebben wel een mooi overnachtingsplekje gezien.

Terug bij Limoe, hebben we gezelschap van een Turkse meneer met een T5 die de was al opgehangen heeft. Ik begrijp dat hij daar gaat overnachten en dat we rustig naast hem kunnen staan. Hij maakt ondertussen zijn busje schoon en doet zijn gebeden. Wij bieden hem een kopje thee aan, maar kunnen verder geen gesprek voeren, want hij spreekt alleen maar Turks. We gaan lekker in het zonnetje lezen. Buurman maakt ondertussen eten en biedt ons ook een bordje aan. Later komen er allerlei mensen gezellig bij hem langs, het ;ijkt of hij een vaste gast van deze plaats is. Er wordt gelachen en flink gediscussieerd. Ook drinken ze Raki. Wij krijgen ook een borrel aangeboden. Twee dames houden hem langer gezelschap en blijven ‘s avonds. Wij gaan op tijd slapen en horen later de buren ook niet meer. De volgende ochtend zijn ze verdwenen. Het was een vreemde man, maar zeker gastvrij.

Wij gaan richting Turkije. Het laatste geld willen we nog even besteden, maar dat lukt niet. De Georgiërs zijn immers niet zo vroeg. Alles is nog dicht. Bij de grens gaat alles relatief soepel en omdat de klok voor ons een uur terug gaat, rijden we om 8 uur Turkije al binnen. Eerst is het nog lekker weer, maar al snel trekt het dicht. We gaan naar ‘camping’ Gülburun. Daar blijkt het seizoen nog te moeten beginnen. De uitbater is nog druk in verbouwing en alles is nog niet klaar, maar we kunnen er staan voor 3,75 euro. Het weer houdt niet over, maar we kunnen een hapje eten in een overdekte ruimte. Lekkere köfte met pepers en tomaat. De volgende ochtend blijken ook de Turken uit te slapen. We schatten in hoeveel het eten zou moeten kosten en stoppen het geld tussen zijn deur, daar zal hij het wel vinden. Heel mooie plek aan de kust ,et ee trap naar een privéstrandje.

Sinop
Het is 19 mei en een feestdag, want op 19 mei 1919 begon Atatürk de opstand tegen de geallieerden die eindigde met een eigen Turkse staat. Dat deed hij in Samsun en laten we daar nu vandaag langskomen. Overal hangen Turkse vlaggen en portretten van Atatürk.. Net buiten Samsun is zelfs een plaatsje naar deze dag genoemd, het plaatsje 19 majo. Hier natuurlijk nog meer vlaggen deze vrije dag wordt dus zeker ook stil gestaan bij Atatürk. Wel bijzonder want de Turken hebben net massal gekozen voor Erdogan en meer macht voor deze man.

Ook de scheiding tussen kerk en staat is nu in een ander daglicht dan de ideeen van Ataturk.

 

 

 

 

 

 

 

Het weer wordt ook beter als we camping Marti opdraaien. We kunnen bij het strand staan, prachtig. De uitbater spreekt goed Engels, maar heeft het druk.

De camping moet nog klaar en het wordt mooi weer en dus komen er gasten. Dat klopt. Er komen Turken met auto’s en tenten. Allemaal krijgen we ‘s avonds hout om een vuurtje te stoken in de lege oliedrums. Mooi plekje.
De volgende ochtend worden we wakker met zon. Ontbijt aan het strand in de zon. Helaas met oud brood, want de winkel is nog niet open. Ook hier slapen ze uit. Het wordt een mooie zonnige dag. Drie machines was jagen we er door. De auto wordt gecheckt, de v-snaar opgespannen, de bedden verschoont, water aangevuld. Kortom een heerlijk huishoudelijk dagje, wat ook nodig was, in een supermooie omgeving.

Een reactie op “Zwarte Zee”
  1. Hoort er ook bij, aardse activiteiten in een wondere wereld
    Blij dat het jullie goed gaat
    Ik blijf de mooi geschreven verslagen volgen Xx peter

Reacties zijn gesloten.