Op ons campinkje in Martil brengen we weer eens de gemiddelde leeftijd flink omlaag. Het zijn vooral Franse pensionadas die de winter lekker doorbrengen in Marokko met grote witte campers. Vaak is de camper niet groot genoeg voor alle spullen en hebben ze ook nog een aanhanger. Wat zou daar toch inzitten vroegen we ons af. Netty heeft een blik geworpen en gezien dat er o.a. een diepvries en fietsen in staan, een soort schuurtje/bijkeuken dus.
De eerste nacht staan we tussen twee Duitse stellen met avontuurlijke voertuigen. Eeen grote 4×4 vrachtwagen met opbouw, waarin ook nog eens drie hazewindhonden ‘wonen’. Aan de andere kant een 4×4 Landrover. De eigenaar wordt in mei 50 en wil dan met zijn Landrover naar Mongolië. Hij is ook erg geïnteresseerd in Iran. Als we hen ‘s morgens zien inpakken, weten we weer waarom we geen compacte camper meer willen hebben. Allemaal losse spullen die hun vaste plekje moeten hebben. Maar, geeft de jongen aan, geen enkele camper is helemaal ideaal.
Nieuwjaarsdag is een hele mooie dag qua weer. Korte broek aan en lekker lezen in de zon. ‘s Avonds lekker Marrokaans eten in het centrum na een tip van onze campingbaas. Aan de boulevard zitten vooral snackbars en theehuizen, geen restaurants. Nieuwjaarsdag is niet voor iedereen een vrije dag. De bouwvakkers achter onze camping zijn helaas de hele dag aan de slag.
Op 2 januari naar de medina van Tetouan, die op de Unesco werelderfgoedlijst staat. We gaan per taxi, nog een hele rit. De chauffeur maakt nog ruzie met een agent, omdat hij een heel stuk om moet rijden. De medina is inderdaad mooi met eindeloos veel kleine nauwe straatjes met allerlei handelswaar. Natuurlijk zijn er Marokkaanse mannen die graag hun diensten willen aanbieden als gids of een tapijtje in de handel hebben. Het plein voor het koninklijk paleis is helemaal afgezet. Mogen we niet op. Zou de koning er zijn of nog komen? Wij weten het niet. Voor een taxi terug biedt een jongen die we al eerder hebben gezien zijn diensten aan. Hij regelt een ritje terug in een hele oude Mercedes van een man wiens vader nog in de Wilhelminamijnen heeft gewerkt. Met het verdiende geld is hij een keramiekfabriek begonnen, die in 2011 moest stoppen. Zijn zoon, onze taxichauffeur heeft er dertig jaar gewerkt.
Op de camping blijkt ‘s avonds dat de koelkast niet goed meer werkt. Toch maar even aan de stroom. Waarschijnlijk zijn de huishoudaccu’s aan vervanging toe.
x
