Zaterdag met een op hout gestookte stoomtrein de bergen in geweest. Dat was een heel avontuur. Vrijdagmiddag waren we aangekomen op het station van Viseu de Sus, waar we konden kamperen. Van onze buren Geert en Margriet begrepen we dat we een soort totaalpakket konden kopen voor de trein, inclusief gereserveerde plaatsen, eten en drinken. Helaas waren deze pakketten al op. We konden wel de volgende ochtend losse kaartjes kopen, vanaf half acht. Om half acht was het al een drukte van belang. Het leek wel alsof half Roemenië die dag had uitgekozen voor een ritje met de trein. Er vertrokken maar liefst vier treinen met een stomende locomotief voorop. Wij zaten in trein drie. Onderweg stopte de trein herhaalde malen omdat de voorgaande treinen te heet werden of te weinig water of zo. Ook moest onze locomotief op een gegeven moment trein nummer vier ophalen omdat de locomotief vier het niet meer deed. Daar kwam later een dieselloc voor. Al met al waren we om 13.00 uur op de eindbestemming, een mooie plek in het bos, aan de rivier. Daar zouden we om half drie weer vertrekken. Ons buurjongetje van tien sprak perfect Engels en legde dat geduldig uit. We konden onze kussentjes laten liggen op de houten banken van het treinstel.
Wij lekker relaxen bij de rivier. Broodje grillworst, biertje erbij, maar het werd later en later en er kwam maar geen trein terug van het rangeren. Alleen trein één, maar die was om half twee al vertrokken. Van Engels sprekende Roemenen hoorden we dat er een probleem was met de rails en dat alle treinen achter dit probleem stonden. Nu was het wachten op hulp van beneden of het maken van de rails boven. Men koos voor het laatste bleek. Even overleggen met beneden was ook niet mogelijk want er was geen bereik voor de telefoons. De meeste Roemenen wachtten gelaten af, een aantal ging de 20 kilometer maar lopen en een aantal dronk vrolijk een biertje en deed een dansje met de meisjes in klederdracht die souvenirs verkochten. Om half zes kwamen de treinen fluitend het perron op. We konden weer naar beneden. Gelukkig bijna zonder stoppen. Af en toe werden er wandelaars opgepikt die niet hadden willen wachten.
De volgende ochtend werden we wakker niet alleen van grote drukte op het parkeerterrein, maar ook van een harmonie die pal voor onze bus stond te spelen. Het bleken Roemenen te zijn die van oorsprong Duits zijn en ook nog Duitse harmoniemuziek spelen in Duitse klederdracht. Zij komen een keer per jaar naar Viseu de Sus in het kader van de Duitse dagen en spelen dan om en in de treinen.
