De afgelopen week zijn we de Dalmatische kust afgezakt en nu zitten we in Montenegro aan de Baai van Kotor. Na een paar dagen heerlijk luieren op Kamp Igor, zijn we naar Trogir gereden, een mooi stadje vlakbij Split. In Seget hadden we een mooi plekje op een mooie, maar veel te dure camping. We stonden weer heerlijk dicht bij zee en konden op onze fietsjes naar Trogir, een oud stadje dat op een soort eiland ligt. Veel toeristen daar. Van Trogir zijn we met de veerboot in een uur naar Split gevaren. Mooie tocht, lekker op zee en je komt middenin het oude Split bij de haven aan. Split zelf heeft een mooie oude binnenstad, gebouwd op de restanten van eenRomeinse burcht. Het leuke is dat er geen dode ruïne ligt, maar dat de stad gewoon verder is gegaan en gebouwd heeft in en op de restanten. Mooi museum voor moderne kunst dat er al is vanaf 1931, maar in geen enkele reisgids voorkkomt. Wij ontdekten het per toeval.
Regenbui (filmpje)
Terug op de boot, pakten donkere wolken zich samen boven de boot en vlak voor de haven brak de bui los. De schipper moest in die bui met veel wind aan lager wal aan leggen, dat deed hij goed, maar de bemanning was wel wat paniekerig. Wij van de boot gelijk naar het café om te schuilen. Daarna naar de camping op onze fietsjes door plassen warm water.
Van Trogir richting Dubrovnik, een plaats waar we al heel lang naartoe willen, maar tot nu toe nog nooit geweest zijn. Om er te komen, moet je een stukje door Bosnië, dus twee keer een grens over. Gelukkig was het niet al te druk en ging dat prima. Begin van de middag zijn we op Kamp Kate, een camping even ten zuiden van Dubrovnik. We hebben een mooi plekje, in de schaduw onder de bomen. Dat heeft ook een nadeel ontdekken we de volgende dag, want ook onze zonnepanelen liggen in de schaduw en juist nu is het erg warm en draait de koelkast vrijwel constant en moeten we voor het eerst aan de stroom, want de huishoudaccu is leeg.
Ook hier gaan we met een bootje naar Dubrovnik. We komen net als in Split midden in de oude stad aan. Dubrovnik is in 1991 voor 60 procent beschadigd in de oorlog. Nu is alles weer gerestaureerd, maar daardoor ligt het er ook wel weer erg gelikt bij. Maar het zicht van zee op de oude stad met de oranje daken en witte muren is geweldig. We slenteren lekker rond en bezoeken het oorlog-foto museum met een permanente tentoonstelling over de laatste oorlog in Dubrovnik en een actuele tentoonstelling die nu over de Oekraïne ging. Indrukwekkend, actueel en onvoorstelbaar dat het nog maar 24 jaar geleden was. We lunchen super op een klein terrasje en gaan daarna naar het museum voor moderne kunst. Daar krijgen we onenigheid met de mevrouw achter de kassa. We kunnen namelijk alleen maar een combikaart voor alle musea kopen voor 13 euro p.p. Wij hoeven alleen maar een kaartje voor dit museum, de rest boeit ons niet. Dat kan allemaal niet. We besluiten lekker wat anders te doen.
Onderweg met het bootje terug naar onze camping zien we diverse grote hotels uit de jaren tachtig met veel oorlogsschade die nog steeds leeg staan en waar kennelijk niemand iets mee doet.
Op de camping staat een Britse pensionado met een mercedesbus, vergelijkbaar met de onze, maar dan in een verlengde versie. Hij vindt onze bus erg mooi verbouwd. Leuke vent, gaat ’s winters met zijn girlfriend vier maanden naar Portugal met de bus.
Gisteren eerst naar de grote Lidl om de voorraden weer wat aan te vullen en daarna naar Montenegro. Gaat allemaal vlot en rond het middaguur staan we op een mooi plekje aan de beroemde Baai van Kotor.
Vanochtend een tochtje gemaakt naar twee eilandjes in deze baai en het stadje Perast. Een scholier met een bootje verdient op deze manier wat bij. Geregeld voa onze campingbaas. Moest wel voor 11.00 uur, want vanaf dat moment moet hij werken in een exclusief restaurant achter de camping, waar hij gasten met een bootje naartoe brengt die met hun grotere boot voor anker liggen.