Le Jardin is een lekkere camping en heel veel mooie bloemen en planten. Zeer hoge cactussen, alles goed onderhouden. De stad ligt op 3:5 km van de camping maar we hebben verder niet veel nodig. Vandaag een camping diner van frittata. Achter ons staan Duitsers die graag contact willen. Hun hond Bobby Boy loopt los en komt bij ons en vooral Pieter buurten. Lieve hond, maar vervelende vrouw. Praatje over de heg altijd goed, maar ze nam gelijk haar stoel mee. Gelukkig moest Netty wel even naar de wasmachine , helaas…. Toen de was klaar was kwam er een Franse vrouw die erg bang was voor Bobby boy, die weer los liep. Er was bijna weer een WO III ontstaan, maar Nederland kon als vredesduif en tolk vertaler optreden. De Franse vrouw was een week gelden gebeten door een hond. Daarom nu opeens wel bang voor loslopende honden. De Duitse vrouw begreep het niet. Toen ik dat aan haar verstand had gepeuterd deed ze uiteindelijk de hond aan de riem. Uur later werden er overal op de camping A4-tjes opgehangen dat honden op de camping aan de lijn moesten. De Duitse kwam weer bij ons dat ze dat wel stom vond en morgen weg zou gaan. Prima idee. Bobby boy was ook een heel lieve hond maar je bent er nu eenmaal niet alleen en niet iedereen houdt van honden.
Naast de camping is een olijfoliemolen met ook daarbij een biologische tuin waar je ook kunt eten. Er is alleen een dagmenu, maar het leek ons wel een goed idee. Met de zaklantaarn op pad, want hier buiten over de weg is geen verlichting . Wel druk weggetje met ezels en brommers en lokaal verkeer. Heel sfeervol plekje in de tuin en heerlijk gegeten.
De volgende dag gaan we richting Marrakesh met een tussenstop op een camperplek op 2200 meter hoogte. De vorige keer hebben we de hoge-Atlas overgeslagen omdat er daar veel schade was van de aardbeving van 2022, je wilt ook geen aapjes kijken. De UN – tenten in Taroudant van 2023 waren nu ook weg dus we dachten dat het wel kon. Ook zagen we reviews op Park4night dat de weg weer goed begaanbaar was. Hele mooie route, en prachtige vergezichten. De weg was eerst prima, maar nog steeds veel tenten en of containers waar het dorp nu bivakkeert. Ook veel activiteiten met wederopbouw, maar hier gaat alles niet zo heel snel. Naarmate we vorderen, richting de top werd de weg steeds slechter. Rode aarde aangestampt, wat gravel er overheen en veel kuilen en gaten. Gelukkig reed Anne, maar soms wel een beetje eng zo dicht langs de rand. Gelukkig hebben we beiden geen hoogtevrees. Bij de plek waar een mooie overnachting zou zijn inclusief een lekker Marokkaans ontbijt, bleek dat het gesloten was, er was helemaal niemand. Wat nu? Terug geen optie, dus we moesten gewoon verder rijden. Na uren rijden en veel ellende en armoede te hebben gezien, kwamen we weer op een asfaltweg. Veel bochten en slingeren door de bergen maar veel beter dan het eerder was. Doorgereden naar Marrakesh, naar camping Relais de Marrakech. Super luxe camping met een fijn restaurant. Daar hebben we even de bloemetjes buiten gezet met een lekker maal met een glaasje wijn. Daar waren we wel aan toe.
Wat een avontuur! Prachtig om weer te lezen.