Vorig jaar wilde we naar deze bijzonderen tuin, we hadden al kaarten online gekocht. Helaas was er die dag de Marathon van Marrakech. Dan kom je de stad dus gewoon niet in. Dit keer weer kaarten gekocht. Met de taxi naar de stad. De jongen wilde ons ook wel weer ophalen. Tijd afgesproken en mooi op tijd bij de locatie. We wisten niet wat we zagen? In 2015 waren we hier ook met de kinderen voor een week. Toen kon je nog gewoon op je dooie akkertje er eens naar toe wandelen. Er was niet meer dan een tuin, het huis en een kassa-kantoortje. Toen zeiden we nog tegen elkaar hoop dat ze wel meer gaan investeren en goed onderhoud gaan doen, want anders…. Nu dat hebben we nu gezien. Het is een attractie van formaat, de tuin is zóóó mooi. Prachtige bomen, cactae , en overal verschillende planten en bloemen. Keurig verzorgd, nog steeds in de kleuren die Yves Saint Lauren ooit heeft bedacht. Felgeel en indigo blauw zijn de hoofdkleuren.
Alles is nu geregeld, omdat de animo zo groot is, moet je nu dus een “route” lopen, zeg maar eenrichtingsverkeer. Ook koop je nu een tijdslot. We waren er vroeg, dus lang wachten bij het bordje van onze tijd.
Het was een gezellige rij waarin we stonden. Op zich ging het qua timing wel oké. Je kunt ook wel je tijd nemen als je in de tuin bent. We hebben veel foto’s gemaakt. Anne zijn schoenen pasten perfect bij de tuin en mijn blouse kon ook door de controle van de modepolitie. Dus mocht je in Marrakesh zijn hier écht naar toe. In deze straat staan nu volop winkeltjes met mooie kleding en kussens en ander mooie dingen. Nog even een terrasje pakken. Het was lekker weer dus eens wat anders besteld dan thee. Verse citroenlimonade. Gelukkig stond de suikerpot op tafel. Daar hadden we foto’s van moeten maken, zo zuur!!! Het mondje kon niet recht in het gezicht blijven staan. Nog wat mooie kussens gekocht en toen was onze taxi er al weer om deze VIP’s naar de camping te rijden, waar we verder niet al te veel meer deden dan in het zonnetje te zitten en boekje te lezen. Wat een leventje hebben wij toch.
Noot: Yves Saint Laurent en zin vriend Pierre Bergé hielden van Marokko. Sinds 1966 kwamen zij er al. In 1985 hebben ze deze tuin en art-deco woning gekocht om deze te redden van “hotelontwikkelaars”. Ze hebben het huis de naam Oasis gegeven en kwamen er graag. De kleuren in de tuin waren de kleuren van Matisse.
Wat een prachtige foto’s.