Vandaag aan de bak, op de fiets vanuit Shkoder naar de Mesibrug. Één van de oudste historische bruggen in Albanië. Vooral de ronding is bijzonder. We krijgen een min of meer fietsroute in de handen. Meer een richting dan een échte beschrijving, in de sfeer van rijdt door een rivierbedding en houdt links aan. We komen dan door het platteland van Albanie. De mensen hebben meestal één of twee koeien, wat schapen, kippen, tuin met vooral groentes en fruit voor eigen gebruik, wat bijen en bloemen en velden met wat mais. Af en toe kom je een rijke stinker tegen met wel vier koeien. Omdat het toch wel warm is is vers drinkwater onderweg wel fijn. Bij de kerkhoven, is altijd drinkwater te vinden. Wij komen er wel een aantal tegen. Veel ,locals komen hier elke dag met hun jerrycans, omdat ze zelf geen stromend water hebben. Even kijken op zo’n kerkhof is altijd bijzonder. Ondanks de lage levenstandaard en gemiddeld inkomen, worden de doden goed voorzien van grote praalgraven, veel (plastic) bloemen en veel marmer.
Oud worden ze hier wel. Onderweg boerenlandschap met veel keuterboertjes. Jammer dat we de geuren niet kunnen laten ruiken. Ook komen we nog wel wat bunkers tegen uit de tijd van Enver Hoxa.
Met de beschrijving komen we op een bepaald moment wel,op een kruising waar we denken en nu? Op 100 meter afstand staan een paar mannen bij een boerderij te graven en 1 man komt naar ons toe en begint in het Engels. Hij weet waar we heen moeten. Door het Engels heen horen we een Nederlands woord,heel grappig het blijkt een Vlaming te zijnop vakantie bij zijn familie. Hij nodigt ons uit voor vers koud water en wat te eten. Zijn famile woont op de boerderij.we worden zo vriendelijk onthaald. De hele familie wordt opgetrommeld, krijgen een plekje in de schaduw en krijgen te eten en te drinken.Hij woont al 17 jaar buiten Albanie en is chefkok in Gent. Komt elk jaar meerdere malen naar huis. Deze zomer trouwt een nichtje. Allemaal komen ze dan naar het familehuis. Heel lief allemaal, super gastvrij. Na ruim 18 km fietsen zijn we bij de Mesibrug aangekomen.
Dan moeten we ook nog terug, misschien kunnen we met een busje. Maar na veel heen en weer gepraat mogen we geen gebruik maken van zeg maar een belbus. Die mag alleen binnen een bepaalde afstand worden ingezet. Dus dat wordt fietsen. Na 35 km op een vouwfiets hebben we wel een lekker drankje en een dinertje verdiend.
Kijk ook nog even naar de vlog op Fietse.