Kaspische Zee

Voor Iraniërs is de Kaspische Zee een zomerbestemming, omdat het daar minder heet is en omdat er strand is. Wij arriveren in het voorjaar/voorseizoen. Op een soort dagrecreatieterrein met souvenirs, snackbar, bakker en strand vertier kunnen wij overnachten. De eigenaar heet Reza en verwelkomt ons. Nee, we mogen niks betalen en krijgen twee flessen water. Dan heb ik al vastgezeten bovenop een duin in mijn enthousiasme om zo dicht mogelijk bij zee te staan.

Reza regelt een tractor en even later staan we op de juiste plek. Internet is bij het kantoortje bij de ingang. Maar even rustig wat pagina’s bijwerken is er niet bij. Reza vertelt iedereen dat hij buitenlanders op bezoek heeft en ik moet steeds weer communiceren met belangstellenden. Op een gegeven moment vragen de mannen of er familie aankomt, ze zien namelijk nog een geel Nederlands busje aan komen rijden. Het zijn Ellen en Erik (ellenenerik.waarbenjij.nu), die onderweg zijn naar de Stan landen. Erik is even verbaasd als hij in het Nederlands door mij welkom wordt geheten. Ze installeren hun gele VW-bus vlakbij Limoe. Naast hun in de oever van de beek blijkt een hond een nestje te hebben met zes puppies.

‘s Avonds praten we gezellig even bij. Zij zijn ongeveer tegelijk met ons uit Nederland vertrokken, maar zijn eerst naar Georgië en Armenië geweest. Ze waarschuwen ons alvast voor de slechte wegen. Ze hebben onbetaald verlof tot 1 augustus en gaan de Stan-landen langs na Iran.

Op het terrein is ook een bakker. Als ik een brood wil halen, mag ik er niet voor betalen. Reza had al eerder ook broden aan ons en de buren gebracht. Ondertussen schiet het internetten niks op, steeds weer nieuwe mensen moeten kennismaken met de buitenlanders. We regelen met Reza nog een warme douche in een van de houten huisjes die op het terrein staan. Beetje gammel, maar heerlijk warm.

We gebruiken de rustdag verder voor wat opruimen, de camper aanvegen, olie checken, watervoorraad bijvullen en de aandrijfas smeren. Dat moet volgens de deskundigen regelmatig gebeuren. Na twee heerlijk rustige nachten vertrekken we richting Ardabil. Natuurlijk uitgezwaaid door alle medewerkers. Onze laatste Hollanse klompjes zijn uiteraard voor Reza, voor alle goede zorgen.