Tatev en Crossways

Tatev
Heerlijk geslapen en een prima ontbijt in het hotel. Wat gisteravond niet lukte, was vandaag appeltje/eitje. We waren zo in Tatev, waar we met de kabelbaan naar boven konden. De Armeniërs zijn een trots volkje,en waar mogelijk willen ze laten zien dat ze iets presteren. De kabelbaan is de langste kabelbaan ter wereld. Iedereen die er werkt, en dat zijn er heel veel, lopen trots met hun badge rond, of dragen een soort stewardessenkleding. De kabelbaan heet Tetever, wings of Tatev. Alles super netjes, en dat is zeker opvallend, want je ziet aan alles dat Armenië gewoon straatarm is. De wegen zijn echt super slecht, gaten, uitgefreesde vakken die gewoon nog open liggen, sommige gaten worden gevuld met zand, en dat allemaal op de doorgaande weg, zeg de A1. Gelukkig zijn er winning auto’s op de weg, maar de mensen die er wel in hun Lada rijden gedragen inch als Nikki Lada.

We zweven met de kabelbaan naar de kathedraal van St. Peter en Paul. Heel mooi gelegen en prachtig gerestaureerd.

We lunchen op de parkeerplaats met onze Franse vrienden. Anne en ik gaan nog nog naar bijzondere plek, zeg maar het Stonehenge van Armenië. Het blijft verbazingwekkend, hoe deze stenen daar zijn gekomen, in dit landschap op deze plek. Vooral dat gevoel op deze plek te zijn, maakt je als mens wel klein.

We rijden door naar Jeghegnadzor, naar camping Crossways  dit is één van de twee campings die Armenië heeft. Ze zijn eigenlijk niet open en in verbouwing, maar we kunnen er zeker wel een nachtje staan. Prima sanitaire en prachtig uitzicht op de bergen.

Na achten komen de Franse mannen ook, ze hadden een lekke band, en moesten die verwisselen en laten plakken. De eigenaren waren ondertussen naar hun huis in de stad, maar we hebben onze buren maar gewoon binnen gelaten. Helaas kon Guillaume nu geen kamer huren, maar de grote keuken konden we gebruiken en daar stond een bank. Wij hadden nog een extra dekbed zodat iedereen lekker zijn mandje in kon. De volgende dag een dag vol actie op het gebied van huishoudelijke taken en onderhoud van de camper. Bij de overburen hebben we heerlijk gegeten in een klein zaaltje. Alles keurig gedekt en super lekker allemaal. Ondanks het taalprobleem, de eigenaar spreekt geen enkel woord buiten Armeens en Russisch om, is alles
perfect voor elkaar. Heerlijk rood wijntje, en iedere keer werden er weer schone bordjes neergezet. Heel lief allemaal.

Toch missen we de Iraanse houding. Hier zijn de mensen meer afstandelijk wat stug, en soms lijken ze wat ongemanierd. Dit t.o.v. De voorkomende Iraniërs, die veel geven , gastvrij zijn, en alles in het werk stellen voor hun gasten, zoals ze de toeristen noemen. Het is dus wel anders, maar petje af voor de dame die ons zo goed voorzag van eten, drinken en aandacht voor detail.