Goght

We hebben een supermooi plekje bij Sandra van de 3GS in Goght. Vlakbij zijn twee toeristische bezienswaardigheden. Eerst naar het klooster van Geghard. Het is er een drukte van belang en de parkeerwachter wijst ons een mooie plek en we zijn natuurlijk direct vrienden.

Beneden zijn allemaal stalletjes met souvenirs, o.a. kunstig gevlochten en versierde broden. Ook spelen wat Armeense mannen op de bekende Armeense fluit. Op vallend is dat iedereen op zijn of haar paasbest gekleed is. Niet altijd handig als je op hoge hakken over de Middeleeuwse kinderkopjes wilt lopen. Het is zondag, dus we treffen het, want er is een dienst gaande in de kapel. Het klinkt alsof er een heel koor bezig is, maar het zijn maar een paar mannen en een stuk of vijf vrouwen. De akoestiek maakt het erg mooi. De hele dienst wordt gezongen, geen saaie preek.

Een aantal kapellen is uitgehakt in de rotsen. Een enorm karwei en je moet natuurlijk ook erg goed bedenken wat je wilt maken. Je bouwt niet, maar haalt weg. Een van de attracties is een bron in een kapel. Als je met dat water je gezicht wast, blijf je voor altijd jong. De Armenen staan in de rij met literflessen.

Een andere attractie is naast het klooster. Daar hangen mensen een stukje stof in de bomen en doen een gebedje. Dat komt dan zeker uit. Netty heeft ook een mooi blauw lapje in een tak geknoopt. Nu maar hopen dat haar wens uitkomt.

Op naar Garni, waar nog een oude Grieks-Romeins-Armeense tempel staat. Parkeren is uiteraard weer een ramp. De parkeerwachter geeft aan dat het vol is en dat we maar in een zijstraat moeten gaan staan. Voor het eerst in Armenië moeten we entree betalen, vijf keer zoveel als de Armenen, maar dat waren we in Iran ook al gewend. Het bijzondere van de tempel is dat ze hem helemaal in elkaar hebben gepuzzeld. Sommige puzzelstukjes zijn nieuw, maar het geheel is de moeite waard. Een oude mozaïekvloer is inderdaad alleen maar oud. Ook hier merk je weer dat het een hele mooie plek is en dat het geen toeval is dat juist daar wat staat.

Terugrijden is een feest. De Armenen hebben niet zo’n geweldig verkeersinzicht. Het straatje is te smal voor en geparkeerde auto’s en twee richtingen verkeer. Toch gebeurt dat. Dus toeteren, onnozel manoeuvreren en in de weg staan.
‘s Avonds brengt Sandra ons naar een restaurant. We mogen in een soort koets zitten en krijgen daar een compleet Armeense maaltijd met heerlijke kaas, salade, lams- en varkensvlees, aardappelen en een glaasje Armeense wijn. Turkse koffie na, heerlijk. De plaatselijke taxi brengt ons weer terug naar de b&b camping. We zijn benieuwd of onze Franse vrienden nog gekomen zijn. Zij hadden ‘s morgens even geïnformeerd of er eventueel plek was, maar zijn niet gekomen. Wel wat Russische fietsers en een Armeense minister. Hij blijkt later bezig te zijn met een aantal archeologische sites in dit dorp, waar hij toeristisch mee op de trom wil slaan.