Het weer wordt al wel wat beter op camping Alexandros, maar is nog niet geweldig. We besluiten maar door te rijden en ook de volgende ingeplande camperplek over te slaan. Vanaf morgen wordt het namelijk beter weer. We gaan op weg naar camping Ouzouni Beach, een camping met een hoge score op verschillende sites en pal aan het strand. Onderweg mooie Griekse plaatjes. Blijkbaar is het de dag van de communie, want we zien het onderweg ook. Familie op zijn paasbest en meisjes in roze en wit.
We stoppen voor een kopje koffie bij een opvallend monument met een grote gebalde vuist. Herinnering aan de oorlog. Daarnaast een mooi gerestaureerd Grieks Orthodox kerkje. Netty gaat eerst even kijken en is onder de indruk. Als ik wil gaan kijken, komt er net een”papa¨ in een grote zwarte jurk met een stuk of tien vrouwen. Zij houden een dienst in het kleine kerkje. Ik ga ze maar niet storen.
Iets verderop een hoop herrie aan de linkerkant van de auto. Het laatste stuk uitlaat hangt los. De ophanging is gebroken. Hoe zou dat nou kunnen? Ik maak het provisorisch vast met een stuk draad en we kunnen weer rijden. Gelukkig is het het stuk na de demper, dus het geeft geen herrie.
Bij camping Ouzouni Beach splitst de oprit zich naar twee slagbomen en aan beide kanten staat een dame enthousiast te zwaaien met een paraplu, want het regent inmiddels weer. Volgens onze gegevens moeten we de rechter ingang nemen. We worden vriendelijk ontvangen en mogen zelf weten waar we gaan staan, maar moeten wel even opletten, want door de regen van de afgelopen drie dagen is de rode klei glibberig en zacht geworden. Ik krijg onze vier ton dan ook niet op een terreintje, we glibberen alle kanten op. Bij het achteruit rijden raak ik met het linker licht achter bovenop de bus een dikke tak van een overhangende boom en rijd het lampje er af.
We mogen nu op het beton staan bij de opgang naar het strand. Prima plek, maar niet helemaal privé, want iedereen komt er langs en groet ons vriendelijk en gluurt even naar binnen.
De volgende dag is het mooi weer en dankzij de zon kunnen we ‘s middags naar een officieel plekje, direct aan het strand en pal naast een stel uit IJlst, IJme Jan en Hermien.
We blijven hier maar liefst zes dagen en genieten van het heerlijke weer, het strand en de zee. We eten een dorpje verderop heerlijk vis bij een beroemd visrestaurant en lezen veel boeken. We hebben het gezellig met IJme Jan en Hermien.
We horen over het verhaal van de twee campings Ouzouni Beach. De tragedie van twee Griekse broers die ruzie krijgen over hun camping en de boel splitsen. Sinds die tijd lokken ze allebei zoveel mogelijk klanten. Ook voeren ze rechtzaken. Volgens ‘onze’ broer, we noemen hem Zorba, duren die rechtzaken in Griekenland zo lang dat je met zwart haar naar de rechtbank gaat en met wit haar het vonnis krijgt. Dan zal het wel niet zo lang meer duren, want Zorba heeft en mooie bos wit/grijs haar. Hij heeft ook veel in de camping geïnvesteerd. Nieuwe douches, wc’s, wasserette, keuken, enzovoort. De hele dag is een ‘terreinknecht’ in de weer met hark en schep om alles netjes te houden.
Na zes dagen nemen we afscheid en beloven we zeker een keertje terug te komen naar dit mooie plekje. We gaan de komende week in een rustig tempo terug naar Kollum, te beginnen met Skopje in Macedonië. Een dag eerder zijn IJme Jan en Hermien al voor ons uit gereden richting Servië. Die komen we ook nog wel weer eens tegen.
Ik loop een beetje achter met het lezen van jullie reisverhalen. dus een wat late reactie van mij. Griekenland bindvlies persoonlijk zelf ook een aanrader, wij stonden zelf een paar jaar geleden ook op zo’n mooie plek vlak aan het strand, met ook een hek ertussen! Prachtige verhalen en foto’s weer van jullie. Het is te zien dat jullie genieten😊😊