Al snel wordt de sneeuw minder en rijden we weer in een bruin/geel landschap. We hadden het plan om een kleinere weg te nemen en te overnachten bij een rivier, maar met de hoeveelheden sneeuw laten we dat plan maar even schieten en besluiten door te rijden naar camping Zebra bij de watervallen van Ouzoud. Onderweg veel fruit en landbouw. Steeds weer valt ons op hoeveel kinderen er zijn in Marokko. Overal scholen en met name in de grotere plaatsen echt drommen scholieren. We rijden ook door Beni Mella, een grote nieuwe stad met heel veel nieuwe woonblokken, bedrijven, auto’s, bussen, mensen en vooral heel veel kinderen. Na Beni Mella gaan we richting de bergen van de hoge Atlas met veel sneeuw op de toppen, het zal toch niet? Op de eerste pas inderdaad weer sneeuw en mensen die zich daarmee vermaken. Gelukkig ligt er een groot sneeuwvrij dal achter.
De tweede pas is al sneeuwvrij en daarachter ligt het dorpje Ouzoud met de beroemde watervallen en ook camping Zebra. Op alle fora aangeprezen en ook in het WOMO boekje. Camping van Europees niveau onder leiding van een Nederlands paar. Het is inderdaad een mooie camping. Sfeervol, goede voorzieningen, een prima keuken, kortom een mooi plekje na de sneeuw. Het Nederlands stel blijkt ondertussen gescheiden en alleen Paul is er nog. IT-er uit Hengelo die na een wereldreis in Marokko is blijven hangen met zijn vriendin om een 4×4 camping te beginnen. Sinds een jaar doet hij dat dus alleen. Naast ons staat een mooie T3 van een Duits stel met kindje. Ze hadden geen huis meer en alleen nog het busje en besloten daarin maar op reis te gaan. Hij is programmeur en kan onderweg wel wat werken. Achter ons twee stellen pensionado’s uit Nederland. Gaan weer richting Nederland omdat later dit jaar een stel naar Mongolië afreist met een groep camperaars.
Na een regenachtige nacht worden we wakker onder een strakblauwe hemel. Heerlijk ontbijten in de zon en daarna huishoudelijke beslommeringen. Bed verschoont, twee machines was, wc legen en schoonmaken, vloer vegen en dweilen, olie peilen, v-snaren controleren, (opblaas)kano op het dak. Ondertussen zijn de Nederlandse camperaars vertrokken, zijn de Duitsers aan de wandel en is Paul inkopen aan het doen, dus wij hebben het rijk alleen. Helaas nog steeds geen internet. De wifi werkt op basis van 4G en de 4G-zender werkt met zonnepanelen. Omdat er de afgelopen dagen te weinig zon was, werkt de zender niet.
‘s Middags aan de wandel naar de watervallen, de attractie van het dorp. Dat is ook te zien langs het pas naar de watervallen staan wel honderd kraampjes met drinken, eten en toeristenshit. Bovenaan bij het uitzichtpunt lopen ‘wilde’ berberapen rond. Net als onze patatmeeuwen blijven ze rondhangen omdat iedereen ze pinda’s voert. Daar ontmoeten we de Nederlandse Marrokaan Mohamed uit Utrecht met zijn vrouw. Ze zijn een weekje op vakantie in Marakesh. De watervallen zelf zijn mooi. Het water stort echt behoorlijk naar beneden. Daar kun je in een klein bootje nog naar de waterval toe dobberen.
Terug op de camping staat er een 4x4achter ons van niejotravels, een stel uit Wommels dat onderweg is naar Kaapstad. Daar hebben ze drie jaar de tijd voor. Het eerste jaar zit er bijna op en hebben ze in Europa doorgebracht.
Paul vertelt ‘s avonds na het heerlijke eten dat hij de camping verkocht heeft aan een Marokkaanse investeerder en zelf nog twee jaar als manager aanblijft. De nieuwe eigenaar gaat investeren in extra kamers en een café voor dagjesmensen en groepen. De markt van Marrokaanse toeristen groeit en van Europese camperaars neemt juist af.
Morgen naar de kust. Paul wijst ons de kortste route.
Prachtig herkenbaar verhaal, Anne en Netty. Mooi dat jullie Marokko ook geweldig vinden. en bizar dat Paul en Renate uit elkaar zijn… thats life. Blijf genieten en we volgen jullie, liefs Bé en Magriet