Vanuit Fes naar het zuiden. 80 kilometer zuidelijk ligt Azrou met twee campings vlakbij elkaar. Al snel komen we steeds vaker auto’s tegen met sneeuw op het dak. Het wordt ook steeds drukker en al snel is het file rijden. Ook wordt het steeds witter om ons heen. Het is zondag dus de Marrokanen gaan met de hele familie op pad naar de sneeuw. Ze maken sneeuwpoppen op de auto en rijden daarmee terug. De weg is gelukkig schoon. Hoe dichter we bij Azrou komen, hoe meer sneeuw er ligt. Overal staan de auto’s langs de weg en zijn de mensen in de weer met de sneeuw. Je kunt paardrijden in de sneeuw en we zien ook slagbomen met de waarschuwing sneeuwgrens. Door de files schiet het niet erg op en op een gegeven moment begint het ook licht te sneeuwen. Gelukkig blijft de weg schoon.
Bij de eerste camping is duidelijk dat we er misschien nog wel op komen, maar nooit meer er af. Het hek is dicht. Bij de tweede is een steile oprit naar een enorme poort. De oprit ligt vol sneeuw. Flink gas en naar boven. Ik kom halverwege. De bewaker komt helpen met een stokje om wat sneeuw voor de banden weg te halen. Ik ga hem maar helpen met de schep. Twee sporen vrij en we zijn zo boven. Achter de poort is een pleintje bij een ‘kasteel’ en dan begint de camping, schuin omhoog. Wij mogen op het pleintje staan. WC, douche en kantoor zijn aan het eind van de sneeuwhelling. We blijven alleen op de camping.
Gelukkig komt er ‘s nachts weinig sneeuw bij zodat we de volgende ochtend de bus niet uit hoeven te graven. De weg is schoon en wij gaan weer op pad. Al snel blijkt waarom het zo rustig is op de weg. We komen weer bij een slagboom van de sneeuwgrens. Daar staat vanaf de andere kant een lange rij auto’s te wachten tot de sneeuw geruimd is en ze verder kunnen.