Vanuit Kosice gingen we ‘binnendoor’ naar een camping in het noordoosten van Hongarije, tegen de Oekraïense en Roemeense grens. Dat was honderd kilometer korter dan over de snelweg en volgens TomTom even snel. Bovendien verliezen we altijd tijd op de ETA van TomTom op de snelweg omdat we maar 95 rijden. Dus handig om ‘binnendoor’ te gaan. Dat hebben we dus geweten. Heel veel gaten, hobbels, dorpen, etc. Je schiet dus niks op, maar we haalden wel de tijd die TomTom had berekend.
Onder dreigende onweersluchten draaiden we de camping op. We werden hartelijk ontvangen en bleken de enige campinggasten te zijn. We konden daar eten en plaatsen alvast de bestelling van goulash voor zeven uur. Omdat de lucht dreigde zetten we de luifel maar niet uit en dat was een goede beslissing. Vijf minuten later begon het te onweren en te hozen. Rukwinden deden zelfs onze zwaren bus heen en weer schudden. Ondertussen vlogen er zware takken door de lucht en alle bloempotten van het terras. Het bord dat de plaatselijke toeristische attractie aangaf lag al plat. Gelukkig stond onze bus niet onder een boom en zeker niet onder de boom vijftig meter achter de bus die compleet door midden brak. Na een paar minuten was het voorbij. De campingbaas begon zijn begonia’s te redden en de bazin haar ijsjes, want de stroom was uitgevallen. Dat gebeurt blijkbaar vaker, want ze hadden een soort noodstroomvoorziening voor de ijskast en de wc’s en douches. De goulash was super en na een kopje koffie was de campingbazin er wel klaar mee. Ze ging naar bed na al deze stress.
