We staan mu een paar dagen op camping Babou maramures in de gelijknamige provincie. Een superleuk en erg rustig plekje. Volgens de informatie kunnen campers en caravans langer dan 6,5 meter hier niet komen en dat klopt wel, want we zitten ongeveer een kilometer van de geasfalteerde weg, heuvelop over gravel en stenen. De laatste bocht kunnen wij met 5,3 meter net nemen.
De tijd heeft echt stil gestaan in dit dorp. Gisteren zijn we even op verkenning geweest en hebben wat gedronken in het plaatselijk café. Daar zaten acht mannen te klaverjassen met traditionele rieten hoedjes op. De vrouwen in dit dorp lopen allemaal in een witte blouse, gekleurde rok en een hoofddoekje. Terwijl we op het terras zaten kwam er een man bij en gaf alle mannen een hand, mij ook, maar Netty werd overgeslagen. Terug bleek weer eens dat Kuifje nu echt ouder wordt. Het laatste stuk heb ik haar gedragen.
Vandaag met de bus langs de Unesco houten kerkjes uit de 16e eeuw, voor zover we ze konden vinden. Ondanks de werelderfgoedlijst was niet alles goed aangegeven. Ook was het ene kerkje beduidend netter dan de andere. Ze zijn wel echt oud en sfeervol met allemaal kleden op de grond, iconen aan de wand met doeken er omheen.
Buiten het ene kerkje zat een vrouw op een veranda te spinnen. Wij even kijken en een praatje. Zij sprak alleen Roemeens, maar met handen en voeten kwamen we een heel eind. Binnen vijf minuten waren we bij haar binnen en kreeg Netty een Roemeense outfit aangemeten.
Daarna door naar het lachende kerkhof. Voor het eerst zien we drommen toeristen, vooral Roemeense. Ze komen voor een kerkhof vol bijzondere grafzerken. Op iedere zerk staat de overledene geschilderd in een passend tafereeltje. In het Hongaars een vrolijk gedicht erbij. Je ziet een kind van drie onder een auto komen, een man naar de drank grijpen en allerlei beroepen, zoals boer, wever, schoolmeester, huisvrouw, enzovoort. De schilderijen zijn wat naïef en samen vormen ze letterlijk een vrolijk kerkhof. Terug naar de camping barst het noodweer los. Bliksem, donder en veel regen. Dat maakt het niet makkelijker om bij de camping te komen, maar Limoe knort rustig de stromende paden op. Vanavond gaan we eten bij de Roemeense buren. Ik ben benieuwd.
