Dupnitsa hoog in de bergen.
Goed tip van Jurgen en Wendy onze laatste buren in Sofia. Op naar de zeven meren in het nationaal park Rila. Als we daar tegen 11.00 uur aankomen is er weinig parkeergelegenheid over. Een aantrekkelijk uitje op de zondag voor de Bulgaren. Omdat Pieter niet mee mag in de stoeltjeslift laten we hem in de auto. Gelukkig staan we in de schaduw van een aantal bomen. Onderweg naar boven kom je vooral door dennenbos. Onder je zie je de stoere klimmers lopen. Op een hoogte van ongeveer 1900 meter springen we uit het liftje. Met onze wintersportervaring komt dat best goed.
Kale vlakte met groot restaurant, om ons heen nog een aantal toppen die je naar boven moet lopen om een aantal van deze meren te zien. Niet zo heel goed voorbereid gaan we eerst de kaart ontcijferen met de getoonde wandel routes. Cyrillisch schrift is nog niet zo makkelijk te ontcijferen. Cijfers wel en nu blijkt dat de kortste route 3 uren lopen is. Omdat je ook nog weer terug moet en de stoeltjeslift er ook nog een 20 minuten over doet, besluiten we niet te gaan wandelen en klimmen. Pieter kunnen we niet zo lang alleen laten en ook hebben we geen regenkleding mee. In de bergen kan het weer zo maar omslaan. Dan maar stukje wandelen op de flanken van dit gebergte. Ook nu weer vallen de prachtige bloemen op, ondanks de hoogte waar we nu staan volop in bloei.
Terug in de stoeltjeslift doen we onze jasjes aan, toch koude wind. Pieter is blij ons weer te zien. Na een verlate lunch rijden we door prachtig glooiend landschap naar camping Bor op loopafstand van het Rila klooster, dat we de volgende dag gaan bekijken. ‘s Avonds spreken we Jurgen en Wendy, zij hebben wel gelopen en deden er 4,5 uur over. Prachtige foto’s maar je weet als je een hond mee hebt dat je keuzes moet maken. Zeer gezellig avond gehad met een super lekker diner op de camping. De campingbaas bleek een goede BBQ-er. Op een houtvuur kregen we de lekkerste spiesen en andere vleesgerechten aangeboden. Kortom, het was weer een fijne dag