Ook in Servië rijdt het lekker door. Ook het laatste stuk snelweg voor Bulgarije is bijna af. Dat viel twee jaar geleden behoorlijk tegen. We zien vanaf de nieuwe snelweg ons camperplekje van toen liggen langs de oude weg. De grens met Bulgarije kost een uur om in en uit te stempelen. Veel Turken staan hier in de rij. Vaak in grote dure auto’s. Wat een verschil met vroeger, toen ze in oude busjes vol familie en koelkasten en wasmachines op pad waren. Ook hier wil de douanier even in de bus kijken en is net zo snel klaar als zijn collega als hij Pieter ziet en hoort.
De weg naar Sofia is nog (lang) niet klaar. In Sofia koersen we op een camperplaats aan de rand van de stad bij een metrostation. Het ligt tussen wat pandjes met garage-activiteiten. De ontvangst is hartelijk door een jongen met een houtbewerkingsbedrijf op hetzelfde terrein. Even later komt de baas zelf, Ivan. Hij wijst ons een plekje naast een stel Belgen, Jurgen en Wendy. Pieter heeft direct een speelkameraadje op drie poten, een Roemeens straathondje dat in Duitsland terecht is gekomen. Achter ons heeft Ivan een douche en wc gebouwd. Primitief, maar het werkt. Daarachter staat een wit gebouw waarin een Lidl blijkt te zitten. Met de boodschappen zit het wel goed.
De volgende morgen op tijd naar de Metro. Kaartjes kun je alleen contant met Bulgaarse Lev’s kopen. Dat wordt dus zwart rijden, want we hebben alleen maar euro’s en bankkaarten. Behendig springen we over de poortjes met Pieter op de arm. In 12 minuten zijn we in hartje centrum. Daar eerst maar eens wat euro’s wisselen voor Lev’s en een nieuwe zonnebril kopen voor Netty, haar bril bleef in Belgrado.
Sofia is een hele ruime en rustige stad met veel mooie gebouwen. Veel bezienswaardigheden staan vlakbij elkaar in het centrum. We komen als eerste bij een oude kathedraal waar gedoopt wordt. De hele familie flitst er omheen met camera’s, maar als ik een foto maak, komt er onmiddellijk een mannetje op mij af om te vertellen dat dat niet mag.
Sofia heeft ook veel groen in het centrum. In het centrale park speelt een enthousiast bandje en maken kinderen kleurplaten. Onderweg zien we opeens Nederlandse teksten op een muur. Het is een gedicht van Jan Hanlo. Een project van de Nederlandse Ambassade om door verschillende talen op blinde muren de Europese eenheid te bevorderen.
Belangrijkste kathedraal is de Alexander Nevsky. Een enorm gebouw midden op een plein. Binnen mag je alleen foto’s maken als je 5 euro betaalt. Dat doe ik natuurlijk niet. Als ik dan stiekem toch een foto wil maken, staat er direct een mannetje naast me om nog een keer uit te leggen dat dat 5 euro kost.
Pieter mag natuurlijk niet in een museum. Ik ga daarom alleen naar de Nationale Gallery terwijl Netty de kunstmarkt gaat bekijken met Pieter.
Wat een bijzonder museum. Eigenlijk alleen maar Bulgaarse kunstenaars en in het souterrain prenten uit Japan, kunst uit het verre oosten, Afrika en Mexico. Bijvoorbeeld houten beelden van het eiland Goa, waar de plaatselijke bevolking onder invloed van de Portugezen in de 17e eeuw overgingen op het maken van christelijke beelden.
Netty gelooft het wel en we gaan eerst maar eens lunchen. Heerlijk bij Piano en Vino met een fijn overdekt terras. De wijn met de prachtige naam la Poësie, smaakt voortreffelijk.Daarna verder aan de wandel, o.a. langs een prachtige Russische kerk. Op ons programma staat ook de botanische tuin van de universiteit. Is wat klein, maar wel erg mooi. Via het terras in het centrale park weer terug naar de metro. Nu hoeven we niet zwart te rijden.
Onze Vlaamse buren hebben een tip voor de volgende dag. Onderweg naar het Rilaklooster is een stoeltjeslift naar de zeven meren. Schijnt erg mooi te zijn. Voor we daar de volgende morgen naartoe gaan, gaan we eerst nog even met de camper het centrum in om wat foto’s te maken met de bus naast de Alexander Nevsky Kathedraal. Ruimte zat op zondagmorgen.
