Vandaag is het zondag en gaan we lekker aan de wandel. We gaan het natuurgebied Salina de Tarquinia in. Veel mensen zijn er aan de wandel, het is er ook mooi, geen auto’s en langs de velden vol met artisjokken en aan de kant van de zee het ondergelopen land, wat nu vooral brak is. Veel vogels en vogelkijk hutten. Het dorpje met dezelfde naam is totaal uitgestorven op een politiebureau en een locatie van de boswachters na. Het is een onderdeel van een nationaal park. De zoutfabriek vanaf 1825 staat er nog wel, maar is vervallen en omgeven door hekwerken. In de loge van de portier liggen de papieren nog op tafel, ook staat er nog een draaischijf telefoon. Er staan wel grote en mooie huizen, maar allemaal verlaten. Je ziet ook dat er wel eens mensen “logeren” die even een slaapplek nodig hebben. Ook staan er nog veel meubels in, ook wel mooie kastjes hoor. Maar goed om die nu op je nek mee te slepen…. Het kerkje is er ook nog, wel op slot. De kerkklok kun jezelf bedienen. Maar aangezien er ook wat politie rondreed durfden we het toch niet aan, hoewel het wel erg aanlokkelijk was om dit te doen. Dit dorpje leent zich perfect voor locatie theater. Je zou het mooi kunnen restaureren omdat het een mooi voorbeeld is van 19e eeuwse architectuur en industrialisering.