Park van de helden met een taartje

Messolonghi is in Griekenland de stad van de vrijheid. Dat komt omdat deze stad in de (eeuwige) strijd tussen de Grieken en de Turken een belangrijke rol gespeeld. Tijdens de Ottomaanse tijd hebben de Turken en de Egyptenaren 7000 van de 9000 inwoners afgeslacht. Er was dus niet veel  meer over van dit stadje. In het begin van de 19 e eeuw, hebben kunstenaars, schrijvers en dichters uit de hele wereld aandacht gevraagd voor de onderdrukking van de Grieken. Dit eens zo grote volk met hun oude cultuur, er was niet veel van over. De Grieken wilden onafhankelijk zijn van de Ottomanen. Er werd over geschreven er werden schilderijen gemaakt en in die tijd was er een revival van het Fihellenisme. Mensen gingen er ook naar toe, wilden de Grieken helpen om te vechten tegen de Turken. In 1832 was de oorlog voorbij en werden de Grieken weer een zelfstandig volkje. Omdat in Messolonghi veel gevochten is en ook succesvol, is hier een park met allemaal helden uit de onafhankelijkheidsooorlog. Dus niet alleen Grieken maar ook veel anderen uit de landen die geholpen hadden. Ongelooflijk veel Griekse vlaggen en ook bij elk standbeeld de vlag van het land dat erbij hoort. Schoolklassen vol komen hier op excursie en gaan dan op de groepsfoto bij het standbeeld van Lord Byron, die hier ook heeft gewoond en aandacht heeft gevraagd door zijn gedichten voor de onafhankelijkheidsstrijd van de Grieken. We lazen later dat onder het standbeeld van Lord Byron, zijn hart begraven ligt, brrr. Hij is dus niet gestorven in de strijd maar doordat hij malaria had. Dat vereren van oorlogshelden kennen wij niet op deze manier, was dus wel weer bijzonder om dit zo me te maken. De jongeren gingen ook best vaak op de foto met de helden van toen. Zie dit nog niet zo gebeuren in Nederland. In Griekenland kun je bijna overal wel brood kopen en ook zijn de bakkers goed in patisserie. Dus voor vandaag even een lekker gebakje gekocht. Ze zijn hier wel zooo groot dat we het vaak wat verdelen.

Vandaag over de brug bij Patras, en zijn we in de Peloponnesos. Je kunt nog steeds met een pont over, maar de brug is wel zo snel en handig. We gaan naar een camperstop, camperplek. De baas ontvangt ons in gevechtstenue. Hij is wel een écht baasje, we moeten zo gaan staan, mogen geen stoeltjes en tafel neerzetten, het is geen camping. Hij had daarvoor wel zitjes klaar staan. Maar daar zat je pal in de wind en in de schaduw. Toilet en douche wel te gebruiken maar daar moet je voor (bij) betalen.  Blijkbaar veel buren die erg op hem en dus ook op ons letten. Verder mooi plekje en we kunnen er ook eten. Heerlijk gegeten en zijn vrouw , de stille kracht achter deze camperstop, was super lief en kon heerlijk koken. Je zat eigenlijk in hun keuken te eten. Als je bij hen at stond je er gratis, dus dat was wel weer een goede deal. Prima stop, en meer is het ook niet. 

Grappige is dat je in Griekenland nog veel losse telefooncellen ziet staan. Ze doen het lang niet allemaal meer maar dat vraagt natuurlijk veel werk van de Griekse PTT. Anne heeft wat Griekse shirtjes gekocht en deze past wel heel erg mooi bij dit straatbeeld. Denk dat Anne hier goed zou passen met deze outfit.