Schildpad en Turkenbrug

Vandaag verder met het “ronden” van het schiereiland. Je ontkomt er niet aan om als je naar een punt rijdt, een stuk van dezelfde weg terug moet rijden. Dit verveelt niet. We komen bij de hoofdstad Lefkas, en gaan naar het strand waar nog wat oude windmolens staan. De ene wat mooier dan de ander, maar het gaat om het beeld wat je wel voor je ziet met al die molens op een rij. Dan de bergen in, we komen wel op wat obscure weggetjes, en onze navigatie zegt  steeds vaker: “Neem onverharde weg”.  Dus ja snel gaat het niet, maar we hebben ook de tijd. Met de ramen open waait er wel eens wat naar binnen, bamboe en blaadjes van een toch net wat bredere olijfboom dan gedacht. We rijden door verlaten dorpjes, de huizen zijn bijna allemaal ruïnes behalve de kerkjes, die staan nog fier overeind. We weten niet of dat nu eenmaal zo hoort om deze te onderhouden en of ze überhaupt nog gebruikt worden. De klokken hangen er nog in, dus de koperdieven zijn er nog niet langs geweest. Opeens loopt er zomaar een schildpad over de weg, nu blijkt dat ie nog wel redelijk hard kan lopen, nooit geweten, en vlucht de bosjes in. Na veel gekronkel komen we uit bij zee. Een vlak stuk met kiezelstrand, we eten wat en lezen even een hoofdstukje. In het landschap staat een oude brug, een zogenaamde Turkenbrug. We zoeken het op. Waar het nu droog is, was vroeger deze brug nodig. We zetten LImoe er achter en kunnen met droge voeten een mooie foto maken.

Proberen over de snelweg naar Messolongi te rijden, dat valt nog niet mee, want de weg was nog niet klaar, of open. Dus meerdere keren omrijden, maar goed we zijn er gekomen. Bij Messolongi ligt een lang strekdam het water in, Tourida is een streepje zeg maar. Er wordt veel gevist, en mensen bouwden houten huisjes naast de strekdam. Nu zijn het prachtige zomerhuizen geworden waar je natuurlijk heerlijk woont en uitzicht hebt op de zee.  Tourlida kun je best wel staan voor een nachtje. De oude dame komen we ook weer tegen, zij staat op een P bij een restaurant maar twijfelt of ze daar wel moet blijven. Het is zaterdagavond en de jongeren willen ook wel even erop uit. Dan zoek je toch dit soort plekken op waar je wat lawaai kan maken en lekker kunt chillen. Ze vraagt of ze bij ons mag komen staan, natuurlijk kan dat. We kletsen nog wat en eten een camping diner aan boord van onze Limoe.