Vandaag moesten we op de foto bij onze bus, samen met Pieter. John, fotograaf in ruste, wilde graag een foto maken van ons met Limoe. We gaan op weg door bijzonder landschap. Een groene heuvelachtige omgeving, als het Engeland was zou je het ook geloven, veel graan, heel veel fruit, wijn. Het lijkt de voorraadkast van Griekenland. Onderweg op een mooi plekje even een bakkie doen. We staan wat hoger, en daar komt “Bub” weer aan rijden. Anne maakt een leuke foto waar de beide auto’s elkaar passeren.
Het dorpje waar de koninklijke graftombes zijn heet Vergina. Pas in 1977 zijn deze ontdekt onder een hoge grafheuvel. Het zijn de graven van Philips de II (van Macedonië ) de vader van Alexander de Grote, en nog een andere prins ontdekt. Veel discussie of het ook om Philips de II ging. Deze was gecremeerd maar door veel onderzoek is het duidelijk geworden dat in de schedel een oog was geraakt. Uit verhalen weten de onderzoekers dat Philips een oog miste. Het bijzondere is dat je de grafheuvel door een gang naar binnen loopt. Je loopt dus als het ware de tombe in. Het voelt ook koud (door de airco) maar wel bijzonder om dit zo te zien en te beleven. Er zijn in het verleden wel grafrovers geweest, maar deze tombe heben ze niet gevonden en staat er gewoon nog helemaal intact. Alles nog in goede conditie. Het museum is eigenlijk om de tombes heen gebouwd. Ze staan dus ook nog op dezelfde plek waar ze ooit zijn neergezet. Je kunt de toegang tot de tombe goed zien vanaf een verhoging. De spullen die nog in de tombe lagen kun je in de vitrines bekijken. En dan te bedenken dat dit allemaal 300 voor Christus is voorgevallen. Buiten is het dorpje vol toeristenstalletjes en een oude Griek die fruit verkoopt. Heerlijke zoete kersen gekocht, dat wordt smullen.
We rijden door naar de kust verder richting Thessaloniki. Eerst kijken we bij een oud vissershaventje. Verlopen boel met Oekraïense vrachtwagens, Bulgaarse vishandel en een oude Citroën waar zomaar tien mensen uit komen rollen om naar het strand te gaan. Wel mooie muurschilderingen.
We komen uiteindelijk uit bij de zoutvlakte van Pydna. Hier wordt zout gewonnen uit zee. Ook kun je hier de modder waar het zout in opdroogt op je huid smeren en in laten werken en afspoelen in zee. Daar moeten we nog even moed voor verzamelen. De toegang tot de zoutvlakte is in het weekend gesloten. We staan aan het zandstrand met nog wat Oost-Europeanen. Naast ons een Tsjech, en als we hem begroeten met dobry den moet hij gelijk lachen. Half uur later komt hij langs met een fles slikowitz en vier shotglaasjes. We proosten op de “vriendschap”. De komende tijd worden wij niet meer verkouden. De drank was homemade…. Daarna brengt hij Anne ook nog een lekker biertje, de goud fazant, Anne wel bekend uit de tijd dat we nog bij Bapka Balagnova kwamen in Kosice. Super lief allemaal. We slapen er heerlijk aan dit strand, alleen geluid van de mosselvissers die ‘s nachts de manden legen zodat de klanten de volgende dag weer aan de mossels kunnen. Gaan we morgen ook maar eens doen, lekker vooruitzicht. ’s Nachts een behoorlijk onweer.
Ben wel benieuwd naar de foto die John heeft gemaakt!
Wij ook 😉