Deze titel is ontleend aan een uitspraak van Confusius en geeft perfect weer wat we de afgelopen vier maanden gedaan hebben.
We zijn nu toch écht onderweg naar huis. We rijden vandaag weer wat kilometers die ons naar het Noorden brengen. Afgesproken dat we elke dag ook nog iets leuks kunnen doen onderweg en niet alleen rijden. Dat lukt aardig. Via Park4night hadden we een leuke camperplek aan een meertje op het oog. Maar deze was vol. Je merkt nu wel dat er steeds meer mensen onderweg zijn, het is tenslotte hoogseizoen geworden.
We rijden naar Nienburg, waar de gemeente een mooie camperplek heeft gemaakt aan de rivier de Wezer. Deze rivier start al bij Bremerhaven en gaat door naar Hannover 530 kilometer lang.
We hebben mazzel, en staan direct aan de rivier. Aan de overkant is het Wezer fietspad, waar veel gebruik van wordt gemaakt. Wij lopen het stadje in, leuk dat je zo dicht bij het centrum bent. Ook hier zijn de grote winkels steeds vaker leeg. Soms gevuld door een sociaal project met een kringloop. Wel levendig vooral door de vele wandelaars en fietsers. We eten op een terras een Flamkuchen met een Weizen van de tap. Wat wil een mens nog meer. Het is nog steeds heerlijk weer en we genieten van het uitzicht op de rivier. Grote schepen komen voorbij, en het is leuk om die zo aan je raam voorbij te zien varen.
De volgende dag is het dan zover, we gaan beginnen aan onze laatste route richting Kollum. Benieuwd hoe het is om weer thuis te zijn na vier maanden onderweg te zijn geweest. Natuurlijk is onze camper ook ons (t)huis in deze periode, maar toch een beetje anders. Hoe fijn was het om deze periode vrij te zijn van alles en iedereen, geen verplichtingen, geen drukke werkweken, en ook heerlijk om zo met zijn tweeën de wereld te ontdekken. Terug naar “normaal” en dat is na deze sabbatical ook wel weer goed.