Vanaf Marrakesh gaat Anne dus alleen verder met Pieter in Limoe. Na het vliegveld eerst weer de hele stad door. Daarna de péage op. Mooie snelwegen. Het gaat vlot. Bij Rabat zijn wegwerkzaamheden en even niet goed opgelet en ik ga dwars door de stad. Op zich niet erg, je ziet nog eens wat. Jammer dat Netty niet mee is, nu hebben we geen foto’s van deze mooie stad. Ten noorden van Rabat is een camping in een vakantiedorpje aan zee. Prima plek om te overnachten en lekker gewandeld met Pieter langs de zee. Er zijn hier wel veel zwerfhonden en dan ook nog eens van de vervelende soort. Ze grommen en blaffen op Pieter. Ik moet dreigen met stenen om ze weg te laten gaan.
De volgende ochtend de laatste 250 km naar Tanger Med. Ik kom er om een uur of 12 aan, net te laat om met alle formaliteiten de boot van 13.00 uur te halen. Dat wordt dus de boot van 16.00 uur. Heb ik alle tijd voor de formaliteiten. Dat gaat allemaal prima. Niemand heeft belangstelling voor de papieren van Pieter. Alleen de begeleider van de hasjhond geeft Pieter een aai over de bol en hoeft verder niet de bus in. In de rij staat een Franse camper met een bijzondere eend erachter. Even appen met Herman, hij weet dat het een polyester kit is van Hoffmann uit de jaren ’90. Dan de boot op. Ik wordt het vrachtwagendek opgestuurd en krijg een plekje in de hoek, waardoor ik in Algeciras als een van de laatsten van boord kom. Ook de Spaanse douane heeft geen enkele belangstelling voor Pieter en zijn papieren. Gelukkig is het nog licht. Boodschappen bij de Lidl en dan zie ik het grote parkeerterrein waar alle campers staan die een kaartje hebben gekocht bij Carlos. Daar pas ik mooi tussen.
Leuk verhaal!