In Marokko is heel veel politiecontrole. Bijna bij elke plaats is aan het begin van het dorp of stad een politiecontrole. Ook staan ze vaak met een lasergun de snelheid te meten. We proberen ons aan de snelheid te houden om boetes te voorkomen, maar onderweg naar Marrakesh gaat het toch mis. Anne rijdt 75 waar 60 mag, dus moet hij 15 euro boete betalen. De politieagent is vriendelijk en goedlachs. Hij wil het alleen niet bij de auto afhandelen omdat hij bang is voor Pieter.
Voor Netty is Marrakesh de laatste etappe voor zij weer naar huis gaat. De stad is erg druk, maar naast de vele auto’s ook erg veel brommertjes, paard en wagen, handkarren. Kortom een mengelmoes en vooral organische verkeer. Het toeteren viel ons nog mee, dat hebben we in Istanboel en Aman wel eens anders meegemaakt.
De camping is Le Relais, ten Noorden van de stad. Je kunt hier makkelijk met een taxi de stad in dus dat komt goed. Mooie camping, sfeervol restaurant en een zwembadje. Veel groen. Zelfs een speciale wasplaats voor Pieter die toch wel een beetje stoffig is geworden in Marokko.
De volgende dag met Mohammed naar de stad. Wat we wilden kon niet, alles al volgeboekt. Deze stad is zeer populaire ook voor een lang weekend denken wij zo maar. Onze Mo racet de stad door, en voor we het weten zijn we bij Paleis Bahia. Een 19 e-eeuws paleis van een grootvizier, een belangrijk staatsman. In Alhambra stijl. Veel mooi houtsnijwerk, gips werken en veel mozaïeken. Het grappige is dat de kamers ingericht zijn, en dat je ook op de stoelen en kussen mag zitten. Dit levert wel hilarische beelden op kun je wel voorstellen. Wij zijn dan niet de tik-tok generatie maar ook wij hebben wel leuke foto’s gemaakt dir ook insta-waardig zijn. Tenminste voor ons doen wel. We lopen er ruim 1,5 rond. We waren qua tijd precies goed. Toen we aankwamen was er geen rij voor de kassa. Maar toen we eruit gingen stonden ze de tuin uit. In het paleis zijn ook écht mooie binnentuinen die goed onderhouden worden. Na het paleis aan de koffie met Marokkaanse koekjes. De Marokkanen zijn echt dol op suiker, en dat vinden wij op zijn tijd bij een koffie ook wel lekker hoor. De chauffeur kwam om 12.00 op de plek waar hij ons had afgezet. Precies op tijd. Netty zei nog, 12.00 o’clock Maroccan time. Shukran, en hij lachte zijn weinige tanden bloot. Op tijd is hier som wel even wat anders natuurlijk. Maar dat maakt het ook leuk, je bent tenslotte in Afrika.
