We laten Rabat achter ons en koersen richting Casablanca. Iets ten noorden van de stad ligt Mohammedia, een snelgroeiende forenzenplaats. Tussen alle nieuwbouw aan zee ligt de ‘oude’ camping Ocean Blue waarvan de eigenaar blijkbaar nog niet gezwicht is voor het grote geld van de projectontwikkelaars. De camping ligt mooi aan het strand, zee en boulevard. Ideaal om met Pieter te wandelen. De volgende dag blijven we een lekker dagje lezen, wandelen, schoonmaken en relaxen. Omdat het 5 december is, krijgen we pepernoten bij de koffie en ‘s avonds pannenkoeken.
In de loop van de middag komen er allemaal Nederlandse VW-busjes op de camping, een soort ‘we zijn er bijna’, maar dan alleen VW,. De volgende ochtend trekken ze weer verder. Wij ook, naar Casablanca, naar een museum voor moderne kunst in een oude villa. Casablanca is de grootste stad van Marokko met ruim vier miljoen inwoners en die hadden juist vandaag besloten om allemaal in de auto te stappen. Wat een drukte en gekkenhuis op de weg. Toen we na een uur aankwamen bij het museum, was er geen enkele parkeerplaats te vinden. Overal chaos en dubbelparkeerders. We rijden maar door en ruim een uur later laten we de stad weer achter ons. Gouden tip, ga nooit met een camper deze stad in. Parkeren onmogelijk. Bij een moskee is een parkeerplaatsje voor een kop koffie. De imam roept net op dat moment iedereen op voor het vrijdagmiddaggebed en al snel wordt het drukker. Een van de gelovigen wil ook nog even een handeltje doen. Hij heeft ruitenwissers in de aanbieding, die van Limoe zijn niet goed, beweert hij. Ik leg hem uit dat ze splinternieuw zijn en het uitstekend doen. Gelukkig hebben we ze in Marokko nog niet gebruikt.
Door naar een klein campinkje van de Française Val en haar Marokkaanse partner Abdo. Het ligt echt in de rimboe aan een pad op 3 kilometer van de doorgaande weg. Ze hebben vier jaar in een camper gereisd en hebben sinds dit jaar een klein boerderijtje met 5 camperplaatsen, een wc en een douche. De moeder van Abdo kookt een heerlijke tajine voor ons met kip en groenten. We krijgen er een toetje, fruit en zelfgebakken koekjes bij, heerlijk. Bij vertrek geven we een fooi, maar dat wil hij niet. Is geen fooi, maar een bijdrage aan de opbouw van je bedrijf en dan mag het. Bij het wegrijden duwt hij ons nog snel even twee warme eitjes in de hand. Abdo heeft ons nog heel veel tips gegeven voor onze verdere reis door Marokko, o.a. voor de volgende dag, dan kunnen we het beste overnachten bij hotel Ibis aan de boulevard bij El Jadida, maar eerst moeten we langs Azemmour, een oude Portugese enclave.
Heerlijk om zo wakker te worden met jullie verhalen en schitterende foto’s.