Azemmour, Portugese invloeden en een reparatie

Mooie dag om te rijden, zonnetje erbij. De stad is duidelijk te herkennen, mooi ommuurd. Buiten de muur een brede weg en verkeer  en veel winkeltjes en bedrijvigheid. We parkeren langs de weg.

Stadje ligt aan de rivier voor hij de oceaan in stoomt. Eerst we komen bij het fort en kunnen naar binnen. Je kunt de binnenplaats en de verschillende ruimtes zien. We zijn er alleen met de “gardien”. Het stadje was een Portugese handelspost en ommuurd als garnizoensplaats. De invloeden zijn er zeker nog te zien. het fort is nu de medina.

Gelukkig is het niet allemaal te mooi gemaakt, we slenteren er door de kleine straatjes. Veel kunstwerken die al wat ouder lijken, en dus ook niet meer zo helder van kleur zijn.  De Marokkanen zijn niet zo van het onderhoud en wel van nieuwe dingen proberen en bouwen. Veel vakmanschap. We ontmoeten een jongen die een bank aan het maken is. Voor de schildering van en beroemde slaaf Estevanico. Een held voor de Marokkanen hier. Deze man is met de Portugezen die toen de wereld overvoeren meegegaan (16 e eeuw). Hij heeft  het Amazonegebied in kaart gebracht. Ze hebben hem een Portugese naam gegeven want een gewone slaaf zou dit immers nooit gekund  hebben. Hij wordt hier dus geëerd met een schildering.

We weten niet of hier nu extra streng volgens de Koran wordt geleefd, maar bij aantal schilderingen zijn de ogen weggekrast. Conservatieve moslims willen geen afbeeldingen van mensen of dieren, wel, planten of figuratieve afbeeldingen. Wel raar want dit gaat eigenlijk alleen om religieuze kunst.  Maar hoe dan ook creativiteit gaat waar het niet gaan kan, want er zijn ook ogen vervangen door hartjes.

We kijken nog even in een galerie waar iemand ook bezig is. In een gebouw van een coöperatie van ambachtslui lopen we wat rond. Veel verschillende ambachten te zien, mensen zijn er gewoon aan het werk. Weven, schilderen, houtbewerking, meubels en leer. Mijn tasflap heeft losgelaten. Ik vraag of deze gelijmd kan worden. Er worden stoelen aangeschoven en er wordt overlegd en gedrapeerd. Voor 1.50 euro is het weer dik in orde. Het zoontje van het stel krijgt nog wat voor een snoepje, wat hijzelf ook is, mooi lief ventje. In de medina komen ook marktventers langs. Buitenboord de muur ook schilderingen wat je binnen kunt doen. Bijvoorbeeld de kapper, alhoewel de vrouw haar haar netjes onder de hoofddoek zit. Bij  een kar met tomaten en groentes kopen we lekker veel zodat ik een lekker soepje kan maken. Na alle boodschappen gaan we richting El Jadida, naar het strand.