In Sidi Ifni gaat het tempo naar standje campinglife. We genieten van het mooie weer, wandelen langs boulevard en strand. Op aanraden van de buurman maken we een wandeling bij laag water langs het strand om de mooie rotsformaties en hoge kliffen te zien. Langs de vloedlijn zijn allemaal mensen schelpdieren aan het ‘oogsten’. In rotsinhammen worden ze schoongemaakt en klaargemaakt voor de verkoop of eigen consumptie, aan de grote bulten lege schelpen te zien, is dat laatste waarschijnlijk niet het geval.
We maken ook een wandeling door het Spaanse deel van het stadje. Tot 1969 was Sidi Ifni namelijk een Spaans protectoraat met een eigen garnizoen. Omdat het geen haven heeft voeren de Amerikaanse amfibievoertuigen zo het strand op. De huizen en gebouwen worden voorzien van nieuwe witte en blauwe verf. Huizen in die kleur zijn van de stad en waren vroeger beschikbaar voor de garnizoenssoldaten. De motieven zijn Spaanse art deco. Heel mooi is de oude vuurtoren die gerestaureerd wordt. Aan de rand van deze mooie wijk staat een ziekenhuis met een gigantische mural van een strijdbare vrouw. Rond de oude Spaanse kerk kleinere murals met als thema bekende Spaanse en Marokkaanse gebouwen. Er scharrelt een meneer rond die begint te vertellen over de kunstwerken. Hij blijkt de schilder te zijn. Hij heeft er 2,5 jaar over gedaan. Hij wil wel even voor ons poseren bij zijn werk.
Verderop is de oude markt waar we inkopen kunnen doen. Op zondag is er een grote berbermarkt op het verlaten vliegveld aan de rand van het centrum. Onze buren, Dan en Josina, nodigen ons uit voor een drankje. Dan is grafisch kunstenaar geweest en geniet nu samen met Sina van de oude dag. Hij heeft zijn huis verkocht en een grote camper gekocht waarmee ze een groot deel van het jaar op pad zijn. ‘s Winters zijn ze in Marokko te vinden. Ze hebben mooie (levens)verhalen, bijvoorbeeld over de Molukse jeugd van Sina.
Zo genieten we van deze mooie plek, het mooie weer en maken we kennis met andere campinggasten. Bijvoorbeeld Peter uit Manchester die in zijn eentje op pad is want zijn vrouw ‘is in heaven’. Hij was tot zijn pensioen sportregisseur bij de BBC en regisseerde o.a. de voetbalwedstrijden van de premier league. Voor Netty een leuk gespreksonderwerp. Helaas is Peter aanhanger van the Blues en Netty meer van the Reds wel uit dezelfde stad Manchester. De camping is ook bekend vanwege de heetste douche van Marokko. Zelfs Netty moest koud water bijmengen. Heerlijk dus. Campingbaas Ali helpt je graag met alles en is trots op zijn camping. We moeten vooral al onze vrienden en familie vertellen over zijn mooie camping. Bij deze 😉
Jullie ook de beste wensen daar in het mooie Marokko.