Als je wat dagen op een camping staat betekent dit ook dat je bij vertrek moet zwaaien. Grappig, Peter de BBC voetbal regisseur geeft een kushandje, Dan en Sina zwaaien tot ze niets meer zien, Kees met Lotje op de arm steekt Lotjes pootje in de lucht. Tsja .. of we ze ooit nog eens zien, geen idee maar het was leuk. Vandaag door de bergen de zogenoemde Anti- Atlas, ruig gebied, veel stof met af en toe een mooi stukje groen.veel mooie wolken maar geen drup regen. In Guelmin komen we onder een megalomane poort door. Indrukwekkend zo’n entree van een stad met ruim 100.000 inwoners. Mooie wolkenpartijen harde wind. We hebben een tussenstop op een kleine camping in opbouw. We stonden er mooi uit de wind, want zelfs onze zware Limoe van 4300 kilo schommelde heen en weer.
De volgende ochtend rijden we door naar Tafraout. De wind is een stuk minder heftig, en we rijden lekker door. Net voor de stad is een bijzonder berglandschap met overal grote stenen en soms lijken het wel knikkers van reuzen. Een Vlaamse kunstenaar, Jean Verame, heeft ter nagedachtenis aan zijn vrouw samen met de regionale brandweer veel stenen beschildert met vrolijke kleuren. De stenen zijn er hoog, er is 8 ton verf gebruikt. Een schitterend en vervreemdend landschap is ontstaan. We konden er met onze camper prima komen, de paden zijn niet geschikt voor iedere auto ivm hoogteverschil. We lunchen op deze plek en gaan dan samen met Pieter er door heen wandelen. Heel leuk en ook fotogeniek, helemaal met onze gele camper. We rijden naar Tafraout en staan op een camperplek onder de palmbomen aan de rand van het stadje.
Gelukkig Nieuwjaar! Dat 2025 een mooi reisjaar mag worden.