Het uiterste puntje van Jutland heet Grenen. Hier komen het Kattegat en het Skagerrak elkaar tegen, en stromen zo samen. Je kunt tot een bepaald punt met de auto komen. Zoals alles in Denemarken ook hier alles netjes georganiseerd. Campers hebben een eigen terrein. Via het Grenenspoor lopen we naar het strand. Dit was ooit ook onderdeel van de Atlantikwall, nog aantal bunkers te zien in het duinlandschap.
Het is hier mooi. Het graf van Drachmann ligt ook op deze route. Goede plek voor de man die zoveel vissers en zeezichten schilderde. Hij ligt er zeker niet rustig, want het waait er bijna altijd.
Mooi licht, wind en zon, op het uiterste puntje toch even de voetjes in de koude zee gestoken. De koffie was hier te koop tegen Amsterdamse prijzen. Je hoorde de Denen klagen, het zijn tenslotte échte koffiedrinken. Wij hebben zelf in de camper een bakkie gezet. Heerlijk!
We rijden richting Rudbjerg, en komen langs de Grå Fyr, de grijze vuurtoren.
Onderweg nog een paar genbrugs (kringloop) aangedaan. Niets gevonden wat de moeite waard was. Onderweg stoppen we bij het kerkje van Marop, hoewel het kerkje is afgebroken. Het stond bovenop de klif en het werd te gevaarlijk. Een klein gedeelte van het kerkhof ligt er nog, en dat is het. Je ziet hier wel de gevolgen van de klimaatverandering. De camperplek bij Rudbjerg kunde Fyr, de verplaatste vuurtoren is een superfijne plek. Mooi aan de rand van het natuurgebied. Morgen gaan we lopen naar deze verplaatste vuurtoren, deze is 70 meter landinwaarts gezet en men heeft berekend dat dit voldoende moet zijn tot 2060. Genieten van het zonnetje, lekkere nasi gemaakt en heerlijk geslapen. Rustige nacht maar wel harde wind, opgaand naar windkracht zeven
