Hostelgasten

Hostel Amir Kabir wordt druk bezocht. Het is elke nacht vol, echt helemaal vol. Er is op de binnenplaats een voorraadkast waar ook een bed in staat. Late gasten kunnen daar nog in en de laatste nacht dat we er waren sliep er zelfs een gast op de binnenplaats, buiten dus, in een bed. ‘s Nachts is het nog wel frisjes buiten. De meeste gasten zijn jong, backpackers uit Europa, maar ook veel uit Azië, zoals een wat verlegen jongen uit Hong Kong die haast niet durft te vragen of hij even in onze camper mag kijken. Hij vindt het prachtig, nog nooit zoiets gezien en maakt er foto’s van. Hij wilde niet zoals iedereen naar Thailand of Indonesië, maar had bewust voor een hele andere bestemming gekozen. Iran beviel prima, aardige mensen. Aan het ontbijt ook twee mannen uit Slowakije, uit de buurt van Bratislava. Zij hebben al wel wat van de wereld gezien en zijn nu vier weken zonder vrouwen en kinderen in Iran. Ze vinden het mooi en de mensen zijn superaardig. Daarom zijn ze er ook nu. Over een paar jaar zullen de toeristen wel anders behandeld worden. Je merkt het nu al aan bijvoorbeeld de taxichauffeurs in toeristische gebieden. De ene was na de val van de muur onmiddellijk met zijn vrouw naar Parijs gegaan. Geweldig was dat geweest. Sindsdien was het elke keer minder als hij er kwam. Richard uit Nederland heeft een beetje gek accent. Hij blijkt in Duitsland te wonen en te werken. Hij reist alleen en gaat graag naar hostels om andere mensen te ontmoeten. Hij gaat met de nachtbus naar Yazd, waar hij om vijf uur ‘s morgens zal arriveren, maar daar nog niet een hostel heeft. Voor alle zekerheid heeft hij altijd een outdoor hangmat en slaapzak mee. Kan hij altijd nog in het park slapen. Verder treffen we een Engelse die ook alleen reist en dat als vrouw erg lastig vindt. Ze krijgt geen menu kaart, taxi’s rijden voorbij en mannen maken allerlei seksuele toespelingen. Tot slot twee dames uit Maleisië die aangeven dat de (Islamitische) mensen daar net zo vriendelijk en gastvrij zijn als in Iran.