Bucaresti

Het is niet zo ver naar Boekarest en er zit zelfs een heel stuk snelweg in, dat moet dus wel snel gaan. Nou nee dus. Eerst de grens naar Roemenië over. Dat duurt drie kwartier. Ze checken alles, paspoorten, autopapieren, maar weer geen belangstelling voor Pieter. Terwijl we in de rij staan te wachten, zien we dat de mensen aan de andere kant door een grote waterbak met ontsmettingsmiddel moeten rijden om Bulgarije in te kunnen. Mensen doen dat heel verschillend. De stoere types knallen er zo doorheen, maar er zijn ook mensen die net hun mooie auto gewassen hebben, die doen het heel voorzichtig.

In Roemenië is het direct heel druk en toeristisch langs de Zwarte Zee. We zien zelfs een camping waar de caravans gestapeld zijn. Boven de caravans op de grond is een stellage aangebracht waar ook nog eens caravans staan, soort flat. De drukte veroorzaakt ook een hele lange file tussen de grens en Constanza. Slimmeriken proberen af te snijden over een zandpad dat parallel aan de weg loopt. Helaas voor hen loopt dat verderop in een nog veel grotere chaos uit. Eenmaal op de snelweg rijdt het heerlijk door. Het duurt alleen vrij lang voor er een parkeerplaats komt en wij hebben zo langzamerhand wel zin in een broodje. Als er dan eindelijk eentje is, is het smoordruk. We vinden een plekje en genieten van onze lunch.

De rondweg van Boekarest is nog niet helemaal af, dus ook daar files, maar we vinden al snel de oude stadscamping en krijgen een mooi plekje toegewezen van de campingbaas. Omdat we nog geen Roemeens geld hebben, mogen we op de pof staan. We staan voor een oud groen zomerhuisje. Heel mooi gemaakt, maar nu in gebruik als opslag van de klusjesman. Ik probeer even een wat foto’s met de drone te maken, maar we zitten zo dicht bij het vliegveld dat de drone niet wil opstijgen op basis van de database.

De volgende morgen met bus 301 naar het centrum. Pieter blijft in de bus onder de schaduwrijke bomen. We krijgen buskaarten mee van de campingbaas, het kan niet misgaan. Toch wel, want wij pakken de bus de verkeerde kant op naar het eindstation. Daar weer in een andere bus en vijf minuten later zien we de camping weer voorbij komen.
Het centrum is te belopen. We hebben een aantal dingen uitgezocht en stippelen op het terras bij een kopje koffie de handigste route uit. Eerst naar het plein van de revolutie waar de opstandelingen in 1989 voor het woonpaleis van Ceausescu demonstreerden en waar honderden opstandelingen zijn doodgeschoten door de Securetate. Het monument dat als herinnering is neergezet, ziet er niet uit. Tegels zijn kapot gemaakt, onkruid komt overal doorheen en het is er rommelig en vies. Gek dat men 30 jaar later zo respectloos met deze herinnering omgaat.

Boekarest heeft heel veel grote oude gebouwen. Eentje waren we al gepasseerd, een concertgebouw dat er alleen al aan de buitenkant prachtig uitziet, het vroegere Atheneum.

Tegenover het Plein van de Revolutie staat een oude Roemeense kerk. Van binnen prachtig, helemaal vol muurschilderingen en iconen.
De oude binnenstad is heel gezellig met allemaal kleine straatjes met terrassen en winkels. Een van die winkels is een beroemde boekhandel, gespecialiseerd in cartografie. Drie etages met galerieën,vol met boeken. We kopen er een cadeautje voor Erika en dat wordt speciaal ingepakt. Je kunt het papier zelfs uitzoeken.

Dan naar de grootste attractie van Boekarest, het grote paleis van Ceausescu, tegenwoordig voor een deel in gebruik door het Roemeense parlement. We kunnen er helaas niet in, want de kaartjes waren de vorige dag al allemaal uitverkocht. Maar ook de buitenkant is erg imposant. Het is echt een voorbeeld van grootheidswaanzin, hele wijken waar mensen woonden moesten hier voor wijken.

Op aanplakbiljetten hebben we de aankondiging gezien van een tentoonstelling van Banksy in de Arc de Triomf van Boekarest. We nemen een taxi. De chauffeur is ook voetbalfan en spreekt goed Engels. Hij werkt 7 dagen per week tot ‘s avonds laat. Heb je dan geen leuke vrouw vraagt Netty? Dat heeft hij wel, maar ook twee kinderen en samen moeten ze zorgen voor brood op de plank. Alleen al de entree van de tentoonstelling is geweldig. Je loopt onder een tekening door van het meisje met de ballon, die voor de helft versnipperd is. Dit verwijst naar de veiling waar dit schilderij zichzelf ging versnipperen toen het aan de hoogste bieder werd gegund. Typisch Bansky, die graag overal tegenaan trapt, Fuck the system. De dames van de kaartjes vragen of we senioren zijn, nou dat zijn we natuurlijk, want dat levert korting op en is helemaal in de stijl van Banksy. De tentoonstelling is verdeeld over de twee benen van de Arc. Je loopt in de ene omhoog en in de andere naar beneden. Bovenin is een aantal schilderijen op de overloop neergezet en kun je naar buiten voor een schitterend uitzicht over de stad. Dan zie je hoe groen Boekarest is. De tekeningen van Banksy zijn geweldig. Ze zetten je altijd op het verkeerde been. Twee Engelse bobby’s die elkaar vol op de mond kussen of Maria die Jezus een fles gif geeft.

Naast de camping is een enorme rozentuin en park met een restaurant. Er is ruimte voor grote feesten en diners, maar als wij er gaan eten is het aantal gasten beperkt tot twee tafeltjes. We worden er netjes bediend en eten er heerlijk. Een mooie afsluiting van ons bezoek aan Boekarest.