Warnemünde, Rostock,en de Bodden

Warnemünde is een soort Rostock aan zee. Veel vakantiehuizen, pensions en hotels. Dus ook veel toeristen die maatjesharing of gerookte vis eten, een tochtje maken op een rondvaartboot of de vuurtoren bewonderen. Dat laatste doen wij ook. Een mooi bakstenen exemplaar met ringen van geglazuurde stenen. Al vanaf 1898 waakt deze toren over de Oostzee. Verder is Warnemünde een gezellig kuststadje.

Op naar Rostock en wel naar de Kunsthal voor een tentoonstelling over Iraanse en Japanse kunst en 2 DDR fotografen. Parkeren kan mooi in de schaduw achter het museum. De parkeerautomaat is buiten werking, dus dat is een gelukje. Als we terugkomen zit er wel een briefje onder de ruitenwisser dat parkeren maximaal drie uren mag. Binnen is het nog behoorlijk Oostblok. Beetje rommelig, weinig informatie, maar wel vriendelijk. Een bekende Duitse kunstenaar Uecker, is naar Iran geweest en onder de indruk geraakt van de dichter Hafez. Hij heeft schilderijen met vertaalde teksten van Hafez gemaakt. Prachtige soms simpele teksten die de Iraniërs gebruiken om hun dag te duiden. Ze slaan een dichtbundel ad random open, lezen de tekst en proberen deze teksten te gebruiken in het leven van alledag. Toen wij in Shiraz zijn graf en de prachtige tuinen bezochten zag je past écht hoe belangrijk deze dichter was voor de Iraniërs van toen en nu. Het is jammer genoeg een beetje veel van hetzelfde, maar een paar hebben we op de foto gezet omdat die de basis vormen van het leven.

De Kunsthal heeft flink uitgepakt met een tentoonstelling over twee gerenommeerde Duitse fotografen. Een echtpaar Ute en Werner Mahler. Beetje teveel misschien, maar wel een mooi overzicht van wat er allemaal wél kon in de DDR. Bijvoorbeeld modefotografie van mode die nooit bedoeld was als mode maar door hen als kunstvorm door de manier van fotograferen op mode lijkt. De meeste foto’s zijn alleen gebruikt voor een tijdschrift. Of sexshows die in allerlei zalen werden georganiseerd. Erg mooi zijn de foto’s van het alledaagse leven in de DDR. Ook veel portretten van bekende Duitsers, helaas voor ons dan wat minder bekend, maar een jonge Nina Hagen met haar moeder en een zeer jonge Angela Merkel, die toen nog gewoon fysicus was zijn zeker herkenbaar.

De laatste zalen hangen vol met werk van de Japanse kunstenares Leko Ikemura. Er hangen mooie dingen tussen, maar ook zomaar werk van anderen, vooral een aantal van haar studenten van de kunstacademie waar ze les gaf. Wel lekker even zo’n museum in, maar met een mondkapje is het wel even heel anders natuurlijk, hier af en toe airco. Ook mochten we van een suppoost, als er verder geen anderen waren, de neus er wel even uitsteken.:)

In Rostock aan de kade is plek voor campers. Er zijn ook leuke terrasjes en en een kermisterrein. Maar er is totaal geen schaduw en bloedheet. We besluiten door te rijden naar een koelere plek aan het water. Die vinden we aan de Bodden in de oude haven van Bodsted. Een mooi plekje aan het water. We kunnen helaas niet meer reserveren bij het restaurant, zit al vol. We mogen het proberen bij het terras. In de haven liggen hele mooie oude zeilschepen. Ook meren er rondvaartboten aan, waarmee je naar andere plaatsen rond de Bodden kunt varen. De volgende dag zullen we ontdekken dat dit inderdaad veel handiger is dan met de auto. In de loop van de middag en avond komen er steeds meer campers bij. Overal waar maar eentje kan staan, gaat er eentje staan. Wij sluiten ons aan in de rij voor het terras en zijn na een kwartier aan de beurt en eten een heerlijk scholletje, met heerlijke ouderwets gebakken aardappeltjes met een uitje en een krummeltje spek, Mmmm. Daarna genieten we van de zonsondergang.