Vandaag afscheid van de Van der Weeltjes, wat was het gezellig en wat hebben ze ons in de watten gelegd. Nogmaals dank. Voor onderweg nog een tip mee gekregen. Klein museum in Ransäter, waar in Erlandengårder een klein museum en tentoonstellingsruimte en het geboortehuis van Tage Erlander is. De Sociaal Democraat is van 1946 tot 1969, 23 jaar minister-president van Zweden geweest. In zijn geboortedorp is zijn geboortehuis en het gemeenschapshuis een museum geworden. Met toestemming van Tage zelf die dit alleen wilde als de gemeentepolitiek unaniem voor was, de man was wars van persoonsverheerlijking. Bij de kassa kregen we te horen dat het meeste in het Zweeds was. De gids wilde wel dat we het goed zouden begrijpen dus heeft hij ons rondgeleid in het geboortehuis. Onder waren de klaslokalen en boven woonde het gezin. Veel is bewaard gebleven omdat twee ongetrouwde zussen of nichten veel bewaard hadden wat van de familie was. De inrichting van het schooltje is bij elkaar gesprokkeld. Tage heeft als één van de eersten van zijn dorp kunnen studeren. Zijn vader had verschillende baantjes om dat te financieren. Tage heeft in zijn jeugd veel gezien hoe de arbeiders werden uitgebuit en wat armoede met mensen kan doen. Dat was gelijk ook zijn drive voor de politiek en hij wilde hier ook aan meewerken om zaken te veranderen. In het museum de ontwikkeling van de vakbeweging en vanuit de vakbeweging de ontwikkeling van de politieke partijen. Tage heeft zich ingezet voor betere lonen, ontwikkeling en onderwijs, betaalbare huizen en rechten van werkenden. Dat wat wij in de vorige eeuw het “Zweeds model” noemden. Erlander heeft in Ransäter vrouwenkolonies opgericht, waar de huisvrouwen één week per jaar op vakantie konden. Even afstand nemen van werk, gezin en zorg, zij werden daar verzorgd. Dit alles op kosten van de Zweedse staat. Dit is gebleven tot 1979. Prachtig te zien in de tentoonstellingsruimte waar Karin Broos (opgeleid aan de academie Sint Joost in Breda) mooie en kleine portretjes maakt van de vrouwen die daar geweest zijn. Op basis van foto’s zijn deze gemaakt, meestal in hun zondagse jurk op de foto. Toch ook naast een beetje verlegen ook veel blijheid en trots. Heel leuk om dit soort pareltjes onderweg tegen te komen, en ook zo aardig. De gids bedankte ons voor ons bezoek we waren de eerste Nederlanders die er waren. Met dank aan Margriet van der Weel.
We rijden naar Arvika. Via insta volgen wij Sams roadtrips en Eleven Guesthouse. Mensen uit Nederland die hier naar toe zijn gegaan en een mooie b&b hebben opgezet aan de rand van de stad. We ontmoeten Brenda en Michael, ze hebben het superdruk nu natuurlijk, maar toch even tijd voor een praatje en een lekker bakkie koffie. Wel bijzonder omdat je elkaar al kent via sociale media maar elkaar natuurlijk nog nooit in real life hebt gesproken. Mooi om te zien hoe zij in 15 jaar zo’n mooi bedrijf van de grond hebben getild. Hard werken natuurlijk en positieve mensen. Daar houden wij ook van. Goede tip van Michael voor een mooie plek in het bos aan een meertje. Heerlijke plek. Wat gaan we doen toch door naar Noorwegen of willen we niet afhankelijk zijn van een ferry. Sowieso acteert Noorwegen qua Corona regels nogal impulsief, dus nog even over nadenken wat het wordt.
