Cote d’ Azur

Via de N- en D-wegen richting Cote d’Azur. We volgen grotendeels de Route Napoleon. Het is heerlijk zonnig weer en we zoeven lekker naar het zuiden. In de buurt van Cannes hebben we een campinkje op het oog, Les Mimosas, die vanaf 1 maart open zou zijn. Dat blijkt ook zo te zijn, maar de vriendelijke eigenaar geeft aan dat de voorzieningen pas per 1 april beschikbaar zijn, dus ook de wasmachine. We kijken nog even bij een andere camping, maar die is ook nog niet open. Dus terug naar les Mimosas. We staan er prima en de beheerder is een supervriendelijke man. De volgende morgen rijden we een half uurtje verder naar Antibes en vinden daar Camping Les Maurettes, een mooie ouderwetse camping met ruime plekken, degelijk en gedateerd sanitair en super aardige uitbaters. Het is er ook nog eens heerlijk weer. De professionele wasmachine, droger en het mooie weer zorgen dat onze was in een mum van tijd weer schoon en droog is. Tijd om strand en haven even te verkennen. Er staan behoorlijke golven en het waait lekker. Het toeristisch seizoen moet nog op gang komen, overal wordt geklust en gesopt.

De volgende dag gaan we naar het Museum van Matisse in Nice, een minuut of 20 met de trein. In Nice zelf moeten we een half uurtje lopen, maar helaas wel behoorlijk bergje op. Het museum zelf valt een beetje tegen. Weinig werk van Matisse, alleen een tijdelijke tentoonstelling van een collectie van de familie Nahmad. Zitten mooie schilderijen tussen, maar ook werk dat nog niet helemaal af lijkt. Natuurlijk is Matisse ook al lijkt het onaf prachtig en herkenbaar. Terug in de trein ontmoeten we Carolien, zij is net bij haar man Willem in het ziekenhuis geweest die erg ziek is. Ze vindt het leuk om Nederlanders te ontmoeten en vertelt in 20 minuten haar levensverhaal. Van student en verpleegster in Tilburg via de directie van de PTT naar het Sillicon Valley van Frankrijk in Antibes. De hechte groep vrienden uit de studietijd, kinderen in Frankrijk en Londen en een man die dankzij haar verzorging toch weer opknapt in het ziekenhuis. Als afscheid tekent ze een hart in de lucht om ons heen en wenst ons een fijne reis verder. En vooral genieten hé roept ze ons na, nou dat doen we zeker! Een mooie ontmoeting.

Op de camping is Pieter blij dat we er weer zijn en genieten we van het mooie weer op de camping. Wat klusjes op en rond de bus en lekker lezen in de zon. ‘s Avonds een lekkere pizza aan de jachthaven.

De volgende dag gaan we eerst naar het Museum van Fernand Léger, dat tot onze verrassing vlakbij de camping is. Het is een aangename verrassing. Wat een mooi museum en wat heeft die man mooi werk gemaakt. Om meer diepte te creëren ging hij over op keramiek, waardoor hij een soort driedimensionale schilderijen maakte. De keramist die hem daarbij helpt samen met zijn zoon woont in Biot, waar Léger uiteindelijk ook een lap grond koopt voor een huis en atelier, maar dat komt er niet meer van. Na zijn dood besluiten zijn weduwe en goede vrienden om op die lap grond een museum voor zijn kunst neer te zetten. Een van de bijzonderheden nu is een gigantisch doek dat hij gemaakt heeft voor een tentoonstelling in Parijs waarin de industriële vooruitgang getoond werd. Het doek is gerestaureerd en van een nieuwe ophanging voorzien en staat nu eerst 5 jaar in dit museum. Ondertussen stapt er een kleuterklasje rond met allemaal brave kleuters. In Frankrijk beginnen ze al vroeg met kunsteducatie. Daar kan Nederland nog veel van leren. Buiten is een prachtige tuin aangelegd zonder bloemen en planten alleen bomen. Dat is bewust zodat de kunstwerken in de tuin en op het pand alle aandacht krijgen.