De Amalfikust en de SS163 zijn helaas niet geschikt voor campers. Omdat het regent willen we wat doorrijden richting Tarente. Havenstad waar de ene helft van de stad aan ze ligt en de andere helft aan een meer. als vaker ga je de hele stad door in plaats van eromheen. Lijkt wel een leuke sfeer. We gaan naar Lido Bruno aan de rand van de stad. Als we er aankomen staan we voor een dichte deur/hek. Niet dat we gereserveerd hadden. Twee personen, het bleken Belgen uit Antwerpen te zijn, stonden vertwijfeld met een sleutel te prutsen bij het hek. Wij belden nogmaals aan, de Belgen bleven met de sleutel proberen. Stonden er al een nachtje en zouden nu naar binnen moeten kunnen. Onze bus is redelijk hoog, dus met onze trap zou je via de bus we over het hek kunnen komen. De oudjes vonden het maar niks, maar wij helpen jullie wel. Anne probeerde het ook en kreeg het slot open. Maar de poort beeld dicht. De Vlaamse heeft toen de Capo di tutti Capi wakker gemaakt. Let wel het was 18.00 uur dus ja. Uiteindelijk konden wij er ook door en ben ik op het kantoor geweest. De Vlamingen moesten hun paspoort inleveren. Dat gaan wij niet doen. Kopietje van het rijbewijs. Graag gelijk weer terug. Wel mooie plek onder bomen pal aan het strand. We stonden er wel lekker, en zijn er 2 nachtjes gebleven. Toen werd het opeens een soort kermis dus dan wordt het tijd om te vertrekken.

Punte di Prosciutto, die ken je vast wel van de pizza’s. Letterlijk vertaald de Ham-kust, mooie zandstranden en veel verdedigingstorens uit de 15e eeuw. Geluncht aan het strand, maar straf windje pal op de camper, daar wordt je zeeziek van. Even doorrijden beetje zoeken, want de dorpjes die we tegenkomen zijn vooral een soort vakantiedorpen. Er is gewoon niks, niemand te zien, geen mens op straat , alles nog dicht. Doet gewoon spookachtig aan. Campings allemaal gesloten en sommigen lijken ook niet meer open te gaan. Toch een dorpje gevonden waar ook mensen wonen, en waar prachtig zandstrand is en ook mooi kunt wandelen. Er staan nog een paar campertjes, dus prima om te overnachten in Torre Castiglione Lecce. Mooi stekje. Omdat de Italianen het einde van WO II vieren hebben ze een lang weekend. We krijgen een Italiaanse buurman met een caravan. Aardige vent die probeert te communiceren in het Engels, en handen en voeten en de taal van de maag. We wisselen koffie, chocolade en rode wijn ( gekoeld?) uit. Ook heeft hij een drone en liet ons zien hoe mooi het daar is in de zomer. Prachtige beelden. Heerlijke dagen gehad met vooral lekker buiten zijn, beetje lezen, wandelen en van het zonnetje en van elkaar genieten.