Omdat we gisteravond ergens aan het einde van een landpunt zijn blijven hangen, gaan we weer terug naar de bewoonde wereld. Hoewel bewoond, de regio waar we door heen rijden is redelijk verlaten. In vroegere tijden waren hier veel forten te bewonderen, en ook de huizen zelf hadden een kenmerkende bouwstijl. Vierkante gebouwen met een toren erop, kleine raampjes, deze stijl wordt Mani genoemd. Wel een stoere bouw en het houdt de warmte buiten. Er zijn meerdere verlaten dorpjes. Één daarvan is Vathia, we gaan eens even kijken wat er nog van over is. Inderdaad meerdere bouwvallen, maar ook renovatie. Er zijn al weer wat ondernemers die hier brood in zien, want de eerste overnachtingen in een Mani- huis kun je al boeken.
We rijden naar naar het “Dinosauruseierenstrand”. Prachtig wit strand, waar hele grote witte stenen liggen, met een laagje kalk erop. Het is harder dan speksteen, maar Anne probeert toch van een steen een gezichtje te maken. Moeilijk om over de eieren te lopen naar de zee, maar met schoentjes aan lukt het wel. We staan aan de rand met uitzicht op de zee. Lekker gedoucht met onze eigen diy-douche. Lekker om het zout van je af te spoelen. Prachtige zonsondergang en voor het eerst tot laat buiten kunnen zitten zonder dikke trui of vest. We merken dat we steeds zuidelijker komen.
Van mijn kapper in Ghilio gehoord dat Agios Nikolaos op onze route een super schattig dorpje is. Dat klopt ook. Mooie dorpskern, kleine haven, veel terrasjes en gezellig druk. We ontmoeten de Oostenrijkers weer die we al eerder op onze reis hebben gesproken. We lopen al kletsend het dorpje in. Opeens is daar een grote witte hond die Pieter aanvalt, hij neemt Pieter in zijn bek, Anne begint de hond te schoppen, maar heeft alleen zijn leren slippers aan, daar kun je niet echt kracht meezitten. Ik begin alles bij elkaar te gillen waardoor allerlei mensen erop af komen en een man komt vanuit een terras met een stoel in zijn hand naar ons toe. Anne heeft ondertussen de witte hond aan zijn halsband vast, en ik neem Pieter mee het terras op, weg van de witte hond. De hond heeft een halsband om en dit betekent normaal gesproken ook dat hij een baasje zal hebben. Dan stopt er een auto en een man begint te praten en neemt de hond van Anne over en stopt hem in de auto. De hond was ontsnapt en hij is met de auto op zoek gegaan. Hij maakt zijn excuses en knuffelt Pieter, en praat met hem. Geen idee wat hij zegt want het is Grieks. Hij heeft een kleine bierbrouwerij en we kunnen bij hem bier komen drinken. Als excuses voor wat zijn hond heeft gedaan. Daar hebben we nu even geen zin in, eerst even bijkomen. Pieter zat onder het kwijl, gelukkig geen beet gehad. Dit beest was eerder een vechthond en de man heeft hem in huis gehaald. De hond kan alleen niet buiten zijn omdat hij altijd andere honden aanvalt. Mooi dat iemand zich er over ontfermd, maar als hij kan uitbreken gaat het een keer helemaal mis. We rijden eind van de middag naar een camping zodat we ook weer even de was kunnen doen.
Geweldige zonsondergang foto.
En oh oh wat een vervelend avontuur voor Pietertje & jullie, gelukkig is het goed afgelopen.