Strandjes, klooster en off-road

We hebben bijna elke dag prachtig weer, mooie strandjes genoeg in Griekenland. We kamperen redelijk veel vrij, officieel mag het niet, maar in het voorseizoen kan er veel. Daarom even wat mooie plaatjes van plekjes waar we prima hebben gestaan.

Koroni is een plaats op de Peloponnesos aan de kust met een groot kasteel en daarbinnen een vrouwenklooster. We lopen omhoog vanuit de haven, prima te doen, en het klooster ligt er schilderachtig bij. Je mag het allemaal wel bekijken maar de hond mag niet mee de tuinen in. Om de beurt bij Pieter op een bankje bij het kerkhof. Zoals meestal in Griekenland worden de graven goed onderhouden, veel verse bloemen en alle graven zijn wit, sommige met een foto. Opvallend anders t.o.v. onze kerkhoven is dat er een overlijdensdatum op staat en een leeftijd, geen geboortedatum. Waarom dat is, we hebben geen idee. Mooi uitzicht vanaf boven op de Ionische zee. Het is warm dus we gaan een plekje aan zee zoeken.

Via Park4night een mooie plek aan het strand van Kalamaki. We worden gewaarschuwd voor een vervelende Griek die je probeert weg te jagen en dreigt met politie. We gaan er eerst maar eens kijken. Mooie plek, meerdere zwemmers en wij zijn de enige camper. In de loop van de middag komt er een man op een brommer. Hij stapt af en loopt naar mij toe, ik zit er te lezen en begint gelijk vanaf het bovenste plankje tegen me te schreeuwen. Ga weg, wat doe je hier, je mag hier niet kamperen. Ik zeg dat ik hier alleen maar sta, een boek lees en wat ga zwemmen, dat mag toch wel? Ja,dat mocht wel. Hij praat nog wat in zich zelf en gaat dan verderop. Ik denk dat dit de man is waar over geschreven is. Anne was met de hond uit, dus ik vertel hem over deze vent. We gaan even kijken wat er verder nog gebeurt. Het is nog maar een uur of 3 dus tijd genoeg. Na een tijdje zie ik de man op het strand, met een grote machete de palmboom bladeren er af hakken. Onduidelijk waarom hij dit doet, onderhoud? Geen idee. Anne gaat even op onderzoek uit waar deze man is, verderop heeft hij een soort van “kampje” gemaakt, met een hut. Duidelijk dat hij hier ook “kampeert” en dat liever alleen doet. Beiden hebben we geen zin om ‘s avonds een man aan de deur te krijgen zwaaiend met een machete. We kunnen geen leuk plekje vinden en besluiten naar camping Tsapi te gaan.  Volgens Anne kunnen we wel binnen door over wat bergweggetjes dan zijn we er zo. We gaan op pad, verschrikkelijke route, verkeerd gereden, keren op een niet al te brede bergweg. Bijna vastzitten in het mulle zand en vlak voor we er zijn, nog 800 meter, kunnen we alleen nog door een olijf boomgaard waar wij niet onderdoor kunnen. Anne denkt van wel, Netty stapt uit die wil niet langer meerijden. Met veel kunst en vliegwerk kunnen we alsnog draaien en hebben het geluk dat we goed omhoog kunnen rijden met onze dubbele wielen en achteraandrijving. De sfeer is niet leuk meer, maar we komen zonde kleerscheuren op de doorgaande weg. Camping Tsapi heeft een plek en een leuk restaurantje om de hoek. We eten spaghetti met mosselen en ouzo en knoflook. Na het goede maal, zijn we weer vriendjes want ja buiten slapen is niet fijn. We zijn wel tevreden over onze keuze om niet op het strandje te blijven, we willen onze reis natuurlijk wel afmaken.