We rijden op Evia over de “A1” vooral langs bossen en bergen. Er wonen in dit stuk Noordenoosten niet veel mensen. We koersen op Agia Anna, wat een levendig dorp schijnt te zijn. Naarmate we dichterbij komen zien we dat er beste bosbranden zijn geweest. De ene heuvel, berg is nog kaler dan de andere. Het lijkt wel oorlogsgebied. Zwart geblakerde hellingen, bomen die er nog wel staan, of gedeeltelijk van hun bast zijn ontdaan, maar alles kaal. Onderweg bij huizen zie je al stapels brandhout, de bomen die al zijn verbrand zijn toch in stukken gehakt. Op het strand heel erg veel rommel en viezigheid, ook veel hout. Niemand die het opruimt, behalve als er een hotel of resort staat, wordt het stukje strand ervoor schoon gemaakt. Dit maakt ons wel treurig, waar moet je beginnen. We rijden toch nog even wat verder. We horen van de locals dat er in Augustus 2019 een grote brand is geweest. Geen gewonden, maar heel veel natuur verwoest. De bomen blijven staan, af en toe wat nieuwe aanplant. Het schijnt dat de bomen soms 10 -20 jaar later toch weer gaan groeien en bloeien. Heel eerlijk wij vinden het erg troosteloos om door dit landschap te reizen, laat staan als je elke dag geconfronteerd wordt met de gevolgen van deze branden.
We gaan naar Oreio, mooi stadje en heel gezellig. Het naastgelegen strandje is oké maar ook plek waar veel afval wordt gedumpt. Het staat netjes naast de containers , bankstellen, koelkasten. Zo jammer waarom doen mensen dit. Lekker gegeten in het dorp, er zijn veel Engelse zeilers die meedoen aan een regatta. We gaan terug naar het strand om daar te slapen. Toch voelt het nu niet goed. Het is een plek waar gedumpt wordt, dat zal vooral in de avonduren plaats vinden. Zo worden wij pottenkijkers, dat willen we eigenlijk niet zijn. Toch maar op zoek naar een betere slaapplek. Ondertussen is het al 23.00 uur. We slapen op een openbare parkeerplaats in het dorp bij een parkje. Niet de beste nacht, heel erg warm en veel muggen.
De volgende ochtend rijden we naar een wijngaard Vriniotis. Op deze hellingen staat alles er mooi groen bij. De druiven zijn al zichtbaar en worden afgewisseld met rozenstruiken die de beestjes die de druiven opeten tegenhouden. We krijgen een rondleiding van een medewerker, die heel schattig Engels spreekt, zeer charmante vrouw. Anne is helemaal onder de indruk van deze Griekse Dieuwertje Blok. Om 11.00 ‘s ochtends een proeverij is wat teveel van het goede. We nemen beiden een glas wijn, we krijgen er keurig hapjes bij en water, en nemen de tijd. Mooi uitzicht op het terras vanaf de wijngaard. Het begint nu wel wat donkerder te worden, wolken en wind. We bestellen een doos wijn en besluiten om met de boot over te steken vanaf Evia naar de wal. In Agios Kampos komen we aan om 12.50 uur, de auto’s rijden de boot al op. Netty koopt snel een ticket, en zo kunnen we nog mooi mee met de boot van 13.00 uur. Onderweg naar de overkant begint het zeer hard te waaien, en te regenen en te onweren. We zien nog een kleine waterhoos op het water. Geen idee of de kooi van Faraday ook werkt op een schip. We gaan in ieder geval in de auto zitten omdat Pieter niet in het restauratie gedeelte mag. Vanaf Glyfa rijden we ruim 150 kilometers naar de Meteora kloosters. Sowieso al een schitterende omgeving met grote rotsen. Benieuwd wat we morgen gaan zien.
